« استانبول ؛ خاطرات و شهر » کتابی است به قلم اورهان پاموک، نویسنده ترک که در سال 2006 برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
به گزارش کاماپرس، پاموک در ایران نویسنده ناشناسی نیست و تاکنون چندین عنوان از کتابهایش توسط ناشران معتبر چاپ و تجدیدچاپ شده است. او در کتاب استانبول، به مروری بر خاطرات شخصی‌اش در این شهر می‌پردازد؛ همین شیوه نگارش، کتاب را به نوعی خودزندگی‌نامه تبدیل کرده است.
نویسنده در این کتاب ضمن مروری بر وضعیت امروز استانبول، افسوس گذشته از دست رفته این شهر تاریخی را می‌خورد. پاموک که قلمی شاعرانه دارد، خواننده را به کوچه پس‌کوچه‌های استانبول می‌برد و در گذشته تاریخی این شهر می‌چرخاند. نویسنده این اثر را محصول دوران افسردگی خود می‌داند و با انتشار کتاب استانبول، تصویر پرجلال و جبروت خود در ذهن علاقمندانش را می‌شکند. پاموک در این کتاب از روزهای سخت کودکی و چالش‌های پیش از شهرت خود می‌نویسد. او که به استانبول افتخار می‌کند، در این کتاب نشانه فخر و غرور را به شیوه‌ای هنرمندانه مرور می‌کند و گاه و بی‌گاه از احوال این روزهای شهر گلایه می‌کند.
استانبول واقعی‌تر از همیشه
استانبول به عنوان شهری که در تقاطع آسیا و اروپا و در مسیر غرب و شرق قرار دارد، همواره با غنای عظیم فرهنگی و تاریخی‌اش برای گردشگران شهری جذاب و دیدنی بوده است. اورهان پاموک با آگاهی از این جایگاه استانبول، سعی می‌کند در این کتاب، از دیدی متفاوت به استانبول نگاه کند. او به تلخی‌ها و شکست‌های استانبول نیز می‌پردازد تا تصویری واقعی‌تر از شهری که به سرعت در حال تغییر و تحول است ارایه دهد.
نویسنده در این اثرِ متفاوت، به مسائلی اشاره می‌کند که چندان باب طبع سیاستمداران و مذهبیان ترکیه نیست. به همین خاطر شکایتی علیه او به دلیل اهانت به ترکیه تنظیم شد. موفقیت بزرگ او در کسب جایزه نوبل ادبیات نیز در رسانه‌های ترکیه بازتاب چندانی نیافت و سعی شد این جایزه را به عنوان یک کنش سیاسیِ غربیان علیه ترکیه تعبیر کنند.
مطالعه این کتاب به کسانی که قصد سفر به استانبول دارند، کمک می‌کند تا تصویری غیرفانتزی و واقعی از این شهر پیدا کنند.
نویسنده محبوبِ ایرانی‌ها
انتشارات نیلوفر از سال 91 تا 98 کتاب «استانبول، خاطرات و شهر» را شش بار چاپ کرده است. این کتاب توسط شهلا طهماسبی ترجمه شده است.
علاوه بر این کتاب، آثار دیگری از اورهان پاموک نیز به فارسی ترجمه و در ایران منتشر شده‌اند؛ از جمله آنها می‌توان به «آقای جودت و پسران»، «افکار عجیب من»، «با و بی تکلف»، «کتاب سیاه»، «برف»، «بیاض قالا»، «برف»، «چمدان بابا»، «چیزی غریبی در سرم»، «خانه خاموش»، «چهره پنهان»، «دژ سفید»، «رنگ‌های دیگر»، «زنی با موهای قرمز»، «شوری در سر»، «موزه معصومیت»، «نام من سرخ» و… اشاره کرد.
پاموک که اردیبهشت سال 97 و همزمان با نمایشگاه کتاب تهران به ایران سفر کرد، در نشستی با خبرنگاران درباره علاقه‌اش به ایران گفت: علاقه من جنبه کتابی دارد و آثاری که از ایران خوانده‌ام دلیل اول این اتفاق است. دلیل دیگر نیز پذیرفتن فرهنگ ایران است، زیرا تاثیر پذیرفتن فرهنگ از غرب چیز بدی نیست فقط نباید موقعیت خودمان را از دست بدهیم و این دوراهی که به وجود می‌آید کار مشکلی است. برای هویت ایران احترام قائلم زیرا این کشور هویت خودش را حفظ کرده است و تداوم فرهنگ در این کشور دیده می‌شود. در هر جای دنیا که با ایرانی‌ها مواجه می‌شوید در انتهای صحبت‌هایشان دو بیت شعر می‌خوانند. ای کاش ما ترک‌ها نیز حداقل می‌توانستیم این دو بیت شعر را بخوانیم.
او تاکید کرد: از نظر من تداوم فرهنگ و احترام قائل شدن برای فرهنگ قدیم به هیچ وجه با مدرنیسم در تضاد نیست. تهران از جهتی شبیه استانبول است و من معماری قدیم آن را دوست دارم. اما متاسفانه نه در ترکیه و نه در ایران نتوانستند معماری قدیم را با معماری جدید تطبیق دهند و من از این اتفاق ناراحتم.
انتهای پیام
مرتبط با :
انتشارات نیلوفر