مطابق با آخرین سرشماری کشور، حدود 36 درصد از جمعیت زنان جوان 15 تا 34 ساله کشور را دختران مجرد تشکیل می‌دهند و حدود 2.3 درصد از زنان 45 ساله و بیشتر در بازه سنی تجرد قطعی قرار دارند.
به گزارش کاماپرس و به نقل از ایسنا، دکتر محمود مشفق، جمعیت شناس، می‌گوید: بر اساس سرشماری، تعداد زنان 15 تا 34 ساله حدود 14 میلیون نفر است که این آمار شامل زنان مجرد و متاهل می‌شود. اگر بازه سنی 15 تا 35 سال به عنوان بازه سنی «دوره دختری» در نظر گرفته شود، پنج میلیون از این زنان، دختر و ازدواج نکرده‌اند. در واقع، حدود 36 درصد از جمعیت زنان 15 تا 35 سال کشور را دخترانی تشکیل می‌دهند که مجرد هستند.
ایلام دارای بیشترین و یزد دارای کمترین دختر مجرد
مشفق در ادامه به تفکیک استان‌ها توضیح داد: استان ایلام با ۴۶.۵ درصد، کهگیلویه و بویر احمد با ۴۴.۲ درصد، کرمانشاه با ۴۲.۶ درصد، سمنان با ۴۱.۴ درصد، لرستان با ۴۰.۷ درصد، تهران با ۳۹.۹ درصد و گیلان با ۳۹.۷ درصد دارای بیشترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند.
همچنین وی درباره استان‌هایی که دارای کمترین درصد دختران مجرد هستند، افزود: خراسان شمالی و آذربایجان شرقی با حدود ۳۱ درصد، قم و قزوین با حدود ۳۰ درصد، خراسان رضوی با حدود ۲۸ درصد و یزد با حدود ۲۷ درصد دارای کمترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند.
این جمعیت شناس با تاکید بر اینکه اگر تجرد قطعی برای زنان، معطوف به زنانی باشد که بیش از 45 سال سن دارند و هنوز ازدواج نکرده یا شانس ازدواج کمتری نسبت به سایر گروه‌های سنی دارند، ادامه داد: درصد تجرد قطعی بین زنان ازدواج نکرده ۴۵ ساله و بیشتر حدود ۲.۳ درصد است یا به عبارت دیگر ۹۷.۷ درصد زنان تا سن ۴۵ سالگی ازدواج کرده‌اند و تنها ۲.۳ درصد از این جمعیت تا سن ۴۵ سالگی هنوز ازدواج نکرده‌اند واحتمالا در سن تجرد قطعی قرار دارند.
به گفته مشفق، استان بوشهر با ۵.۴ درصد، خوزستان با ۳.۸ درصد، فارس با ۳.۶ درصد، کرمانشاه با ۳.۴ درصد، تهران با ۳.۳ درصد و گیلان با ۲.۸ درصد دارای بالاترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ ساله و بیشتر هستند.
و همچنین استان زنجان با ۱.۶ درصد، قم و خراسان رضوی با ۱.۵ درصد، خراسان جنوبی با ۱.۴ درصد، خراسان شمالی با ۱ درصد و یزد با ۰.۸ درصد، دارای کمترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ ساله و بیشتر هستند.
160 پسر ازدواج نکرده مقابل 100 دختر ازدواج نکرده
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: طبق آخرین سرشماری کشور تعداد پسران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود هشت میلیون نفر و تعداد دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود پنج میلیون نفر است پس نسبت جنسی در گروه سنی ۱۵ تا ۳۴ سال حدود ۱۶۰ است و این به آن معنا است که در این بازه سنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر ازدواج نکرده، ۱۶۰ پسر ازدواج نکرده وجود دارد.
پیامدهای عدم توازن جنسیتی در سن ازدواج
این جمعیت شناس با اشاره به قائل شدن پنج سال فاصله سنی میان دختران و پسران برای ازدواج، تصریح کرد: اگر جمعیت پسران ۲۰ تا ۳۹ ساله و جمعیت دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله ازدواج نکرده را در نظر بگیریم، جمعیت پسران ۲۰ تا ۳۹ ساله مجرد حدود پنج میلیون و ۷۰۰ هزار نفر و جمعیت دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله مجرد حدود سه میلیون نفر است. در واقع نسبت جنسی در اینجا حدود ۱۹۱ است که یعنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر در سن ازدواج ۱۹۱ پسر در سن ازدواج داریم و می‌توان گفت نسبت پسران ازدواج نکرده در این سنین دو برابر دختران است. این امر نشان دهنده عدم توازن جنسیتی در سن ازدواج است، چراکه تعداد پسران مجرد بیش از تعداد دختران مجرد است که این امر از نظر اجتماعی می‌تواند مشکلاتی در بازار ازدواج ایجاد کند.
میزان تحصیلات دختران کشور و لزوم حمایت از آنها
مشفق در گفتگو با ایسنا همچنین به میزان تحصیلات دختران کشور اشاره کرد و گفت: بر اساس داده‌های سرشماری دو درصد، ۹۶.۵ درصد از دختران ۱۵ تا ۳۵ ساله باسواد و ۳.۵ درصد از این دختران بی‌سواد هستند. در همین بازه سنی ۱۱ درصد دختران دارای مدرک ابتدایی، ۱۲ درصد راهنمایی، ۱۱.۶ درصد دیپلم، ۲۸.۵ درصد پیش دانشگاهی، ۶.۳ درصد کاردانی، ۲۰ درصد کارشناسی، ۴.۴ درصد مدرک کارشناسی ارشد و ۰.۳ درصد دارای مدرک دکتری هستند.
در نهایت اینکه در حال حاضر به دلیل محدودیت‌های کرونایی در کشور، یکی از مهمترین مسائلی که دختران کشور با آن مواجه هستند، آسیب روانی و عاطفی و حتی جسمانی ناشی از عدم حضور در اجتماع و تنهایی است.
متاسفانه طولانی شدن قرنطینه‌های خانگی، ارتباط ضعیف با گروه‌های دوستانه در محیط های آموزشی، نبود تفریحات و سرگرمی‌های مفید در دوران کرونا، بسیاری از دختران و به ویژه دختران جوان‌تر را معرض آسیب‌های روانی و عاطفی قرار داده است. در این راستا واجب است مسئولان و به ویژه مسئولان آموزشی و تربیتی در مدارس و دانشگاه‌ها از طرق مختلف به بازسازی روانی، عاطفی و افزایش تاب‌آوری آنها کمک کنند. این امر توجه جدی مسئولان و متولیان امر را پس از گشایش مدارس و دانشگاه‌ها می طلبد. از سوی دیگر خانواده‌ها نیز در این زمینه وظیفه‌ای سنگین بر عهده دارند.
