چگونه دعواهای زن و شوهری دوران قرنطینه را کاهش دهیم؟

یک مقام مسئول در سازمان بهزیستی درحالی از افزایش 3 برابری اختلافات زوجین در دوران قرنطینه کرونا، خبر داده است که تشدید دعواهای زن و شوهری در روزهای خانه نشینی اجباری، علاوه بر تلخ کردن این ایام، پیامدهای ناگواری نیز در ادامه زندگی ایجاد خواهد کرد.

به گزارش کاماپرس، بر اساس اظهارات بهزاد وحید نیا مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی ایران، تشدید دعواهای زن و شوهری در دوران قرنطینه کرونا موجب شده است که تماس با شماره 1480(صدای مشاور) – سامانه ارائه مشاوره تلفنی سازمان بهزیستی – در این ایام، 3 برابر بیشتر دوران پیش از قرنطینه باشد.

این مقام مسئول، جزئیات بیشتری از مشکلات و تنش های بین زوجین در دوران قرنطینه کرونا به دست نداده اما در کشور فرانسه – بر اساس گزارش یورونیوز – این تنش ها به افزایش 32 درصدی خشونت خانگی منتهی شده، و قابل پیش بینی است که افزایش اختلافات خانوادگی در ایران نیز مشکلاتی همچون خشونت خانگی، قهر ، طلاق عاطفی، تصمیم به جدایی و … را افزایش خواهد داد.

«الهه رفیع» کارشناس و مدرس دوره های ارتباط بدون خشونت(NVC) در مورد علل افزایش دعواهای زن و شوهری دوران قرنطینه کرونا، و راهکار کاهش این تنش ها به کاما پرس توضیحاتی ارائه کرده است که در ادامه می خوانید.

به دنبال حل واقعی مسائل ارتباطی باشیم، نه بخشش های ظاهری

مسائل ارتباطی بین زن و شوهرها یا والدین با فرزندان، عموما مشکلات سطحی و ساده نیستند. این مشکلات – جدا از نشات گرفتن از ویژگی های ژنتیک – اغلب ریشه های کهن در موضوعاتی همچون آسیب های کودکی، الگوهای رفتاری غلط ، بی توجهی به شناخت خود و شناخت همسر و  فرزندان و دیگر مسائل مهم ارتباطی دارند. قرنطینه کرونا و بیشتر شدن ساعت ها و دقایق ارتباط زوجین با یکدیگر، این مسائل را به نحو روشن تر و آزاردهنده تری پیش چشم آنها قرار می دهد. ضمن این که اضطراب ناشی از شیوع این بیماری نیز تحمل و مدارا در محیط کوچک قرنطینه را کاهش داده و به مشکلات ارتباطی دامن می زند. زوجین در این شرایط باید بپذیرند که گذشت ها و  بخشش های ظاهری، مشکلات عمیق رفتاری و شخصیتی آنها را بهبود نمی بخشد و چه بهتر که از فرصت های ایام قرنطینه برای شناخت بیشتر خود، از طریق مطالعه کتب یا شنیدن مطالب روانشناسی و … بهره گیری کنند و نهایتا با کمک مشاوران و متخصصان به دنبال حل واقعی مشکلات ارتباطی خود باشند. کوتاه سخن اینکه اگر قرنطینه کرونا زنگ خطر نامطلوب بودن ارتباط زن و شوهری را به صدا درآورده، بجاست که از همین امروز به دنبال ریشه یابی و حل اساسی مشکل باشند و با گذشت های ظاهری مشکلات ارتباطی خود را عمیق تر و پیچیده تر نکنند.

حد و مرزهای ارتباطی خود را با همسرتان شفاف کنید

مرزهای رفتاری واحساسی به شما امنیت، هویت و احترام می‌بخشند. اگر مرزهایتان را بشکنید، بعدها مجبور می‌شوید انسان بودن خود را بشکنید و از اصول و اهداف متعالی خود عدول کنید. در زندگی برای هر چیزی حد و مرزی قائل باشید و این حد و مرزها را برای همسرتان نیز شفاف کنید. این که زن و شوهر مطلبی پنهان از هم داشته باشند بی معنی و مخرب است اما این بدان معنی نیست که هر کدام از زوجین اصول و حد و مرز ارتباطی خود را نداشته باشد. حد و مرز داشتن در ارتباط دارای ابعاد گوناگون است که شرح آن مجالی وسیع تر می طلبد اما در بحث تنش های مرتبط با قرنطینه کرونا، شفاف سازی و رعایت حد و مرز بیش از هر چیز به معنی آن است که نقاط ضعف همسر خود را مورد تاخت و تاز قرار ندهیم. اکنون که در دوران قرنطینه کرونا هستیم می توانیم در مورد حد و مرزهای خود بیشتر کنکاش کرده و در یک گفتگوی مثبت و سازنده این حدود را برای شریک زندگی خود شفاف کنیم.

در دعوای زن و شوهری برنده ای وجود ندارد و هر دو نفر بازنده اند

زندگی در عرصه های مختلف – چه خوشایند ما باشد چه نباشد – صحنه کشمکش ها و رقابت ها و تنش هاست و برنده شدن در این کشمکش ها، مزیت هایی – عموما با حس خوشحالی گذرا و حس غم و تنهایی پایدار – برای برنده به دنبال دارد. ما انسان ها بر اساس باورهای اغلب ناکارآمد در عرصه های ارتباطی خود همچون اختلاف های خانوادگی و دعواهای زن و شوهری نیز به دنبال برنده شدن هستیم و تا مقهور کردن همسرمان دست از بحث و جدل و … نمی کشیم. این باور اشتباه موجب می شود به جای حل سوء تفاهم و شناخت بهتر یکدیگر به دنبال برنده شدن باشیم و از این نکته غفلت کنیم که همسر شکست خورده در یک جدال خانوادگی را در مسیر دور شدن از خود استوارقدم‌تر از قبل می کنیم. اختلاف سلیقه و دیگر اختلافات و عدم تفاهم ها در زندگی مشترک ناگزیرند اما باید یاد بگیریم در این بحث و جدل های ناگزیر به جای برنده شدن، در پی کمک به یکدیگر برای تعریف یک رابطه برد – برد باشیم.

دوربین هایتان را بر روی یکدیگر خاموش کنید

اگر تنها یک کار در عرصه رابطه، فرساینده و آزاردهنده باشد آن یک کار کنترل کردن افرادی است که با آنها در رابطه هستیم. کنترل کردن یک رفتار نهادینه شده در اغلب ماست و ما کنترل کردن را با تمام پیامدهای ناخوشایندی که بر روح و روان خود ما و رابطه ما با دیگران دارد بدون آن که حتی متوجه باشیم انجام می دهیم. ما همچون یک فیلمبردار با مشقت و سختی فراوان در حال تصویربرداری(کنترل) و پردازش(قضاوت) نواقص رفتاری و شخصیتی دیگرانی هستیم که با ما زیر یک سقف زندگی می کنند یا به هر دلیل در شعاع دوربین ما قرار می گیرند. کنترل گری یکی از مهم ترین نواقص شخصیتی به شمار می‌رود که می تواند در دوران قرنطینه مسائل ارتباطی عدیده ای برای ما ایجاد کند. توصیه متخصصان به ما این است که دوربین های خود را به روی دیگران خاموش کنیم. البته اجرای این توصیه به سادگی میسر نیست و تمرین فراوان می‌طلبد اما هر چه زودتر در این مسیر گام برداریم به خود و رابطه خود، استحکام و غنای بیشتری بخشیده ایم.

مرتبط با : سازمان بهزیستی