وسیله ای که به کمک آن جنگنده ها به سرعت لازم جهت برخواستن از عرشه ناوهای هواپیمابر نیاز دارند، منجنیق پرتاب نام دارد.
به گزارش کاماپرس، “منجنیق پرتاب” وسیله ای است که برای پرتاب هواپیماها از یک سکو کوچک ، کشتی یا ناوهواپیمابر در نظر گرفته شده است. تمام منجنیق های امروزی که بر روی ناوهای هواپیمابر نصب شده اند از نیروی بخار بهره می گیرند.
در سال 2010 ، ایالات متحده با موفقیت منجنیق های الکترومغناطیسی را برای پرتاب هواپیماهای EMALS آزمایش کرد که اکنون از آنها در نسل جدید ناوهای هواپیمابر مانند ناو جرالد آر فورد استفاده می شود.
برای اطمینان از احتمال برخاستن گروهی از جنگنده ها در مدت زمان کوتاه ، حداکثر چهار منجنیق بر روی ناوهای هواپیمابر قابل نصب است. برای محافظت از پرسنل و تجهیزات در برابر دودهای منتشر شده از اگزوز جنگنده ها در هنگام برخواست، پشت سر این جنگنده از سیستم های دفع گاز استفاده می شود که این گازها را به سمت بالا منحرف می کند.
لازم به ذکر است منجنیق های پرتاب وسایل پر خطری هستند. در تاریخ 26 مه 1954 ، در سواحل شرقی ایالات متحده ، در ناو هواپیمابر آمریکایی بنینگتون ، که در دوران جنگ جهانی دوم ساخته شده بود، به موجب فروریختن مکانیسم منجنیق هیدرولیکی، مایع هیدرولیک نشت شده با تماس با جت جنگنده شعله ور شد، که منجر به انفجار مکانیزم منجنیق و انفجارهای ثانویه در این ناو هواپیمابر گشت. در نتیجه این حادثه 103 ملوان کشته و بیش از دویست نفر زخمی شدند. این حادثه منجر به استفاده نیروی دریایی ایالات متحده به منجنیق هایی با نیروی بخار بر اساس طرح های توسعه یافته از این سیستم ها در انگلستان شد.
اما فرود جنگنده ها بر روی ناوهای هواپیمابر فارغ از اینکه نیاز به مهارت بالایی از سوی خلبانان دارد از مکانیزم نسبتا ساده تری برخوردار است. اینگونه که در ابتدای محل فرود جنگنده ها 3 کابل فولادی قوی با فاصله چندین متر از یکدیگر قرار دارند و جت های جنگنده هنگام فرود با کمک بازویی که در پشت آنها نصب شده است یکی از این کابل ها را گرفته و باعث کاهش سریع سرعت و متوقف شدن جنگنده ها می شود.
برای دسترسی سریع‌تر به اخبار بازار تسلیحات روز جهان، عضو کانال تلگرام کاماپرس شوید. برای عضو شدن اینجا را کلیک کنید.
