تب شالیزار از بیماری‌های عفونی قابل انتقال بین حیوان و انسان است که با رطوبت، بارندگی، طوفان، سیل و همچنین شغل‌های کشاورزی و کار در مزارع برنج و شالیزارها ارتباط زیادی دارد.
به گزارش کاماپرس، تب شالیزار همچنین به علت تعدد گونه‌های عوامل بیماری‌زا همچون جوندگان، سگ، گاو و گوسفند در طبیعت طیف بالاتری داشته و بیشتر در بین برنجکاران، کارگران، کشاورزان، کارگران فاضلاب‌ها، دامپزشکان، دامداران و ماهیگیران شیوع دارد.
به نقل از ایسنا، بیشترین شیوع بیماری تب شالیزار یا “لپتوسپیروز” که گونه بیماری‌زای لپتوسپیرا عامل ایجاد آن است، در نواحی گرمسیری، مناطق با بارندگی زیاد و مناطق دارای سطح بالای آب‌های زیرزمینی است.
نحوه بروز بیماری تب شالیزار
تب شالیزار به شکل‌های مختلف بروز می‌کند. شروع آن با یک دوره تب است که گاهی می‌تواند بسیار شدید و مرگبار باشد. این بیماری گاهی با زردی و نارسایی کلیوی، مننژیت، خونریزی، پنومونی و کلاپس قلبی عروقی همراه است.
تب شالیزار در ایران با توجه به شرایط فصلی، محیطی و شغلی، بیشتر در استان‌های شمالی کشور در بین کشاورزان و برنجکاران شایع بوده و از بیماری‌های مهم بومی منطقه محسوب می‌شود. در سال ۱۴۰۱ بیشترین میزان بیماری در استان‌های شمالی کشور مخصوصا مازندران گزارش شده است.
بیماری تب شالیزار در اغلب نقاط جهان شیوع داشته و با عناوینی تحت عنوان ویل، بیماری نیشکرچینان، بیماری کارگران مزارع برنج، بیماری ماهیگیران، یرقان عفونی، تب ۷ روزه و تب مزرعه نیز شناخته می‌شود.
گفتنی است، تب شالیزار در کشورهای در حال توسعه یک بیماری شغلی و در کشورهای توسعه یافته بیماری فعالیت‌های اوقات فراغت افراد محسوب می‌شود. این بیماری در پی بارندگی‌های شدید و سیل در مناطق با سطح بهداشت پایین و خانه‌های نامناسب، طغیان می‌کند.
بیشتر بخوانید:
- قیمت یک شب اجاره ویلا در رامسر برای تعطیلات آخر هفته چند است؟
- 6 جای بکر شمال که کمتر کسی آنجا را بلد است
انتهای پیام
شمالی های گل
لطفا مراقب خودتون باشید که در کنار زحمتی که می کشید هم خودتون و هم اطرافاینتون آسیبی نبینید
بازم خسته نباشید می گم
برنجاتونم حرف نداره