بهترین شخصیت های منفی در تاریخ سینما

در طول تاریخ سینما، برخی از تأثیرگذارترین و به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌ها، نه قهرمان‌ها، بلکه ضدقهرمان‌ها و شخصیت‌های منفی بوده‌اند. این شخصیت‌ها، با عمق روان‌شناختی، بازیگری بی‌نظیر و داستان‌های جذاب، نه‌تنها فیلم‌ها را به موفقیت رسانده‌اند، بلکه مخاطبان را نیز مجذوب خود کرده‌اند. در این میان، برخی شخصیت‌ها صرفاً شرور و منفور هستند، در حالی که برخی دیگر، دارای انگیزه‌های پیچیده و غیر قابل‌ درک‌اند.

کاماپرس در ادامه این گزارش، برخی از بهترین شخصیت‌های منفی در تاریخ سینما را معرفی می‌کند.

جوکر در «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight)

شخصیت جوکر در «شوالیه تاریکی» نه‌تنها یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های منفی سینما، بلکه یکی از پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین آن‌ها است. هیث لجر با اجرای بی‌نقص خود، جوکری را خلق کرد که هرج‌ومرج را نه‌تنها به‌عنوان یک هدف، بلکه به‌عنوان یک فلسفه زندگی می‌پذیرد. اجرای بی‌نظیر او باعث شد که حتی پس از مرگش، اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را از آن خود کند و این شخصیت برای همیشه در تاریخ سینما ماندگار شود.

بیشتر بخوانید:

• 5 فیلم آخرالزمانی که هیجان شما را بالا می برند
• ۱۰ فیلم عاشقانه که قلب شما را لمس می کنند

گرین گابلین در «مرد عنکبوتی» (Spider-Man)

اجرای تحسین‌برانگیز ویلم دفو، گرین گابلین را از یک شخصیت کمیک‌بوکی ساده به یک ضدقهرمان واقعی تبدیل کرد. تضاد میان چهره‌ی آرام و نجیب آزبورن با جنون کنترل‌ناپذیر گابلین، از او یک شخصیت پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی می‌سازد. ماسک ترسناک، خنده‌های دیوانه‌وار و دیالوگ‌های ماندگارش، گرین گابلین را به یکی از بهترین دشمنان مرد عنکبوتی و یکی از شرورهای کلاسیک سینما تبدیل کرده است.

هانیبال لکتر در «سکوت بره‌ها» (The Silence of the Lambs)

با وجود اینکه دکتر هانیبال لکتر تنها ۱۶ دقیقه در فیلم حضور دارد، اما آنتونی هاپکینز چنان اجرای درخشانی از این روانپزشک آدم‌خوار ارائه می‌دهد که در تمام مدت، سایه‌ی سنگین حضورش بر فیلم احساس می‌شود. هوش بی‌رحمانه، آرامش مخوف و لحن کنترل‌شده‌ی لکتر، این شخصیت را به یکی از نمادین‌ترین شرورهای تاریخ سینما بدل کرده است.

نورمن بیتز در «روانی» (Psycho)

نورمن بیتز، به‌لطف بازی خیره‌کننده‌ی آنتونی پرکینز و کارگردانی بی‌نقص آلفرد هیچکاک، یکی از هولناک‌ترین ضدقهرمان‌های تاریخ سینما است. در ابتدا، او مردی خجالتی و بی‌آزار به نظر می‌رسد، اما هرچه داستان پیش می‌رود، لایه‌های تاریک‌تر شخصیتش آشکار می‌شود. صحنه‌ی معروف قتل در حمام یکی از ماندگارترین لحظات سینما به‌شمار می‌رود.

میلدرد رچد در «دیوانه از قفس پرید» (One Flew Over the Cuckoo’s Nest)

پرستار رچد، با ظاهر آرام و رفتاری کنترل‌شده، در نگاه اول تهدیدی به نظر نمی‌رسد، اما در حقیقت، یکی از بی‌رحم‌ترین شخصیت‌های منفی تاریخ سینما است. او با استفاده از قدرتش در بیمارستان روانی، بیماران را تحقیر و شکنجه‌ی روانی می‌کند، بدون آنکه لحظه‌ای از کنترل خارج شود. بازی درخشان لوئیز فلچر، این شخصیت را فراتر از یک شرور کلیشه‌ای برده و او را به سمبل استبداد پنهان و بی‌احساسی مطلق تبدیل کرده است.

امی دان در «دختر گمشده» (Gone Girl)

امی دان، با بازی استثنایی رزمند پایک، شخصیتی است که مرز میان قربانی و تبهکار را به‌طرز هنرمندانه‌ای از بین می‌برد. در ابتدای فیلم، او زنی بی‌دفاع به نظر می‌رسد که در حقش ظلم شده، اما هرچه داستان پیش می‌رود، مشخص می‌شود که او یک نابغه‌ی فریبکار است که برای انتقام، نقشه‌ای بی‌نقص و بی‌رحمانه طراحی کرده است. مونولوگ معروف او درباره‌ی «دختر باحال» شخصیت امی را در میان شرورهای سینما جاودانه می‌کند.

هانس لاندا در «حرامزاده‌های لعنتی» (Inglourious Basterds)

کلنل هانس لاندا، با بازی بی‌نظیر کریستوف والتز، یکی از کاریزماتیک‌ترین و ترسناک‌ترین شخصیت‌های منفی سینما است. از همان صحنه‌ی ابتدایی فیلم، که او با لحنی آرام اما هولناک، خانواده‌ای یهودی را لو می‌دهد، مشخص می‌شود که او یک شکارچی بی‌رحم است که بازی روانی را بهتر از هرکسی بلد است. دیالوگ‌های دقیق، رفتار مودبانه اما تهدیدآمیز، و شوخ‌طبعی مرگبار او، یکی از ماندگارترین ضدقهرمان‌های تاریخ سینما را ساخته است.

آنتون چیگور در «جایی برای پیرمردها نیست» (No Country for Old Men)

آنتون چیگور، با بازی وحشت‌آور خاویر باردم، تجسمی از مرگ اجتناب‌ناپذیر و خشونت بی‌رحمانه است. او بدون احساسات، بی‌دلیل و با منطقی عجیب، قربانیانش را انتخاب می‌کند. نبود هرگونه حس همدردی در چهره‌ی یخ‌زده‌ی او و ابزار قتل غیرمعمولش، چیگور را به یکی از بی‌رحم‌ترین و ترسناک‌ترین شرورهای سینما تبدیل کرده است.

دارث ویدر در «جنگ ستارگان» (Star Wars)

دارث ویدر، یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های منفی در تاریخ سینما است که قدرت مطلق و فساد ناشی از آن را به خوبی ظاهر می‌سازد. ویدر، با صدای رعب‌آور جیمز ارل جونز و حضور فیزیکی سنگینش، هاله‌ای از ترس و احترام ایجاد می‌کند. تضاد بین گذشته‌ی او به‌عنوان یک شوالیه‌ی جدای و سقوطش به تاریکی، این شخصیت را فراتر از یک شرور ساده می‌برد و او را به یکی از پیچیده‌ترین ضدقهرمان‌های سینما بدل می‌کند.

تامی دویتو در «رفقای خوب» (Goodfellas)

تامی دویتو، با بازی درخشان جو پشی، نمونه‌ای از جنایتکاری است که ترکیب خطرناک شوخ‌طبعی و بی‌رحمی‌اش، او را کاملاً غیرقابل‌پیش‌بینی می‌کند. خشونت ناگهانی و رفتار روان‌پریشانه‌ی او، شخصیت یکی از خطرناک‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین تبهکاران تاریخ سینما را شکل داده است.

انتهای پیام