ایرانی‌ها برای اولین بار در اوایل دهه 70 شمسی با اینترنت آشنا شدند. در طول این سه دهه، این پدیده تحولات زیادی را از سر گذرانده است؛ از صدای گوش‌خراش دایل آپ گرفته تا فراز و فرودهای فیلترینگ. هم‌اکنون، ایران بیش از 108 میلیون مشترک اینترنت پهن‌باند دارد و ضریب نفوذ اینترنت در میان مردم، 129 درصد است.

برای دسترسی سریع‌تر به اخبار داغ فناوری اطلاعات، اینستاگرام کاماپرس را دنبال کنید. از اینجا وارد شوید.

به گزارش کاماپرس، شرکت ارتباطات زیرساخت، مقدمات ورود اینترنت به ایران را مهیا کرد. این شرکت، به عنوان یک مجموعه کاملاً دولتی و به عنوان نماینده کل کاربران ایرانی، اینترنت جهانی را خریداری کرده است. بخشی از این اینترنت خریداری شده به دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی اختصاص داده می‌شود. بخش دیگر از طریق اپراتورهای موبایل و تامین‌کنندگان ارتباطات ثابت به کسب و کارها و مردم فروخته می‌شود.

تاریخچه پیدایش اینترنت

اینترنت در حقیقت شبکه‌ای از رایانه‌های متصل به هم در سراسر دنیا است. درک این مسئله ممکن است برای برخی افراد پیچیده باشد؛ به خصوص اینکه عامه مردم تصور می‌کنند اینترنت، یک فضای ابری یا یک پدیده غیرفیزیکی است. این دستاورد برای اولین بار در سال 1969 در یک پروژه نظامی آمریکایی به نام ARPA مورد استفاده قرار گرفت. تقریباً تا اوایل دهه 90 میلادی اینترنت در انحصار سازمان‌های نظامی آمریکا قرار داشت. نکته جالب توجه دیگر این است که ارتباطات بین رایانه‌ها در نقاط مختلف دنیا با کابل‌های مسی، فیبر نوری و امواج رادیویی برقرار می‌شود. بر اساس گزارش تله‌جئوگرافی، بیش از 480 کابل در بستر دریا 95 درصد از کل ترافیک اینترنت بین‌المللی را منتقل می‌کند.

اینترنت چگونه وارد ایران شد؟

نقشه‌های تله‌جئوگرافیک نشان می‌دهد که 6 کابل از طریق خلیج فارس، اینترنت جهانی را به ایران می‌رساند و ایرانی‌ها برای اولین بار توسط سرویس ایمیل با اینترنت آشنا شدند. این سرویس ابتدا وارد دانشگاه‌های ایران ایران شد و توسط دانشجویان و اساتید مورد استفاده قرار گرفت. به تدریج، تقاضا برای استفاده از این پدیده افزایش یافت و شرکت «ندا رایانه» در سال 1378 برای اولین بار خدمات اینترنتی را به عموم مردم ارائه کرد. ندا رایانه این کار را با ارائه کارت‌های دایل آپ و استفاده از 1300 خط تلفن آنالوگ انجام داد.

اداره کل دیتا در مخابرات ایران در سال 1380 تاسیس شد. تا پیش از آن، ارتباطات اینترنتی در ایران شکل رسمی نداشت. حدوداً 7 سال بعد، وظیفه تامین اینترنت جهانی بر عهده شرکت ارتباطات زیرساخت قرار گرفت. این شرکت دولتی با در دست داشتن امتیاز انحصاری توزیع اینترنت، فرصت حضور بازیگران بخش خصوصی را سلب کرده است. کارشناسان معتقدند که این مسئله، عامل اصلی افزایش قیمت اینترنت و محدودیت‌های موجود در اینترنت است.

اجزای زیرساخت اینترنت ایران

لایه زیرساختی اینترنت در ایران به دو بخش ارتباطی و اطلاعاتی تقسیم می‌شود و اجزاهای مختلفی در ذیل این دو بخش فعالیت می‌کنند. زیرساخت ارتباطی اینترنت شامل شبکه‌های ترانزیت ترافیک، شبکه هسته، شبکه‌های دسترسی، مراکز تبادل ترافیک و سامانه‌های نام دامنه می‌شود. در بخش زیرساخت اطلاعاتی نیز مراکز داده، شبکه‌های توزیع محتوا و زیرساخت‌های ابری قرار دارند.

در تصویر زیر، تعدادی از شرکت‌های مطرح در زیرساخت اینترنت ایران قابل مشاهده است؛

مسئله سیاست‌گذاری اینترنت در ایران

شورای عالی انقلاب فرهنگی از اواسط دهه 70 مسئله ورود حاکمیت به بحث سیاست‌گذاری اینترنت را مطرح کرد. پس از فراز و فرودهای زیاد در نهایت، «شورای عالی فضای مجازی» در اوایل دهه 90 به عنوان سیاست‌گذار این حوزه معرفی شد. این شورا بر مبنای سیاست‌های بالادستی، قانون‌گذاری فضای مجازی را انجام می‌دهد. محتواهای صوتی و تصویری هم توسط «ساترا» تنظیم می‌شوند. وابسته بودن این نهاد به صدا و سیما باعث شده تا انتقادهای زیادی در زمینه تنظیم‌گری صوت و تصویر به ساترا وارد شود.

انتهای پیام