میلیون‌ها صندوق امانات در سراسر جهان وجود دارد، اما بانک‌ها مسئولیتی در قبال گم شدن و از بین رفتن موجودی صندوق‌ها ندارند. درواقع شاید فقط این تصور که بانک جای امنی است مردم را به فکر استفاده از صندوق‌های امانات انداخته باشد.
به گزارش کاماپرس، در طی سال‌ها استفاده از صندوق‌های امانات، مالباختگان زیادی به ناامنی این صندوق‌ها پی برده‌اند. هر ساله صدها نفر از مشتریان با مراجعه به مقامات از ناپدیدشدن محتوای این صندوق‌ها گلایه می‌کنند. اما چرا صندوقی که در دل بانک جای گرفته جای امنی نیست؟
همیشه پای یک سارق وسط نیست
گاهی اوقات ناپدیدشدن اشیا قیمتی موجود در صندوق‌ها به دلیل بی‌دقتی مشتریان است، آنها فراموش می‌کنند که خودشان صندوق را خالی کرده‌اند و پای شخص دیگری وسط نیست.
گاهی مشتریان کلید صندوق را در اختیار عزیزان خود قرار می‌دهند و آنها نیز بدون اطلاع مالک صنوق محتوای آن را خالی می‌کنند. حتی زمانی که بانک در حفظ امنیت صندوق‌ها سهل‌انگاری کرده است نیز چیز خاصی عاید مالباخته نمی‌شود.
از یک سو قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مسئول دانستن بانک وضع نشده است و از سوی دیگر مشتریان قرارداد بانکی را به درستی نگهداری نمی‌کنند. به این ترتیب بسیاری از بانک‌ها همواره راهی برای سلب مسئولیت از خود پیدا می‌کنند.
هر اندازه ارزش دارایی مفقود شده بیشتر باشد، جنگ و درگیری میان بانک و مشتری طولانی‌تر می‌شود. این همان ماجرایی است که برای پائول پونیز روی داد.
تاریخ همواره تکرار می شود
پائول پونیز در سال 1980 وارد نیوجرسی شد و تا سال‌ها کلکسیون شخصی خود را در منزل نگهداری می‌کرد. او در سال 1983 اولین صندوق امانات خود را باز کرد و در سال‌های بعد بر تعداد آنها افزود. در آن زمان هر صندوق دو کلید داشت. یک کلید نزد بانک و دیگری در نزد مشتری می‌ماند و برای بازکردن صندوق به هر دو کلید احتیاج بود.
پونیز در سال 2014 و در 67 سالگی صندوق امانات خود را باز کرد و با صحنه هولناکی روبه‌رو شد. صندوق خالی بود. کلکسیون عکس‌ها، ساعت‌ها و سکه‌هایش ناپدید شده بود. او برای پیدا کردن دارایی خود همه جا را زیر پا گذاشت. پس از بررسی‌های عمیق معلوم شد، بانک قصد داشته مشتری دیگری را بیرون کند، مشتری مورد نظر اقساط خود ره موقع تسویه نکرده بود و بانک نیز به اشتباه صندوق آقای پونیز را تخلیه کرده بود. آنها صندوق را با دریل باز کرده و محتوا را به شهر دیگری فرستاده بودند. پس از طرح شکایت از سوی آقای پونیز بانک ادعا کرد که همه چیز را بازگردانده اما آقای پونیز هرگز برخی از اقلام موجود در صندوق را پس نگرفت. بر اساس ارزش‌گذاری انجام شده، ارزش کل ساعت‌ها، اسناد، سکه‌ها و دیگر اقلام موجود در صندوق به بیش از 10 میلیون دلار می‌رسید. سرقت از پونیز بزرگترین خسارتی است که در طول تاریخ آمریکا به یک صندوق امانات وارد شده است.
به یاد داشته باشید در صورت ناپدیدشدن محتوای صندوق امانات، اظهارات بانک همواره بر ادعای مشتری پیشی می‌گیرد. شاید بهتر بود که آقای پونیز دارایی خود را در خانه نگهداری کرده بود.
انتهای پیام
