مجید ده‌بیدی‌پور، یکی از سرشناس‌ترین چهره‌ها در عرصه استارتاپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان است.
به گزارش کاماپرس، ده‌بیدی‌پور که نقش موثری در هدایت استارتاپ‌های دانشگاه صنعتی شریف به سمت بازار دارد، اخیرا تجربه خود از مواجه شدن با یک چالش خانگی را در لینکدین به اشتراک گذاشته است. او که خود دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته مهندسی هوافضا از دانشگاه صنعتی شریف است، حدود 20 سال در موقعیت‌های اجرایی در مرکز کارآفرینی، مرکز رشد فناوری‌های پیشرفته، صندوق پژوهش و فناوری توسعه صادرات و فناوری شریف، پارک فناوری پردیس و پارک علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف فعالیت کرده است.
تجربه اخیر مجید ده‌بیدی‌پور درباره خراب شدن ماشین ظرفشویی خانه‌اش و تلاش او برای یافتن یک تعمیرکار ماهر و منصف است.
این فعال حوزه علم و فن‌آوری تجربه خود از مواجهه با تعمیرکاران ماشین ظرفشویی را به شرح زیر روایت کرده است:
حيفم آمد اين تجربه شخصي را با شما به اشتراك نگذارم.
پمپ حرارتيِ ماشين ظرفشويي مان خراب شده بود.
زنگ زدم نمايندگي كه بيايند براي تعمير.
آمدند و چند دقيقه اي خدمتشان بودم.
٢٥٠ تومن مطالبه كردند براي عيب يابي و اياب و ذهاب!
(دستگاه با خطايي كه داده بود، عيب را مشخص كرده بود!)
بعد هم فرمودند اين دستگاه عمرش رو به پايان است و به قولي آفتابه خرج لحيم كردن! بفروشيدش و دستگاه نو بخريد.
براي تعمير هم يك عدد قابل توجهي روي ميز گذاشتند.
از كليت موضوع و سبك مشتري مداري شان خوشم نيامد و گفتم تشريف ببرند.
در سايت ها شروع كردم به چرخيدن و الا ماشالا همه خودشان را “نمايندگي مجاز”، “نمايندگي رسمي”، “نمايندگي انحصاري” و… معرفي كرده اند!
بالاخره از سايت يك مجموعه اي خوشم آمد و بنا به دلايل زير آن را انتخاب كردم:
٦ ماه تضمين كيفيت خدمت داشت؛
سايتشان محتواي خوب و به روز داشت؛
از وعده هاي الكي به دور بود؛
حق اياب و ذهاب غيرمنطقي نداشت (اين موضوع حتي اگر در كل هزينه مستتر باشد هم براي من ارجح است)
در سايت ثبت درخواست كردم. فرداي آن روز با من تماس گرفتند و سپس جواني حدودا ٣٠ ساله آمد براي رفع عيب.
فردي بسيار خوش برخورد و در كارش هم فوق العاده حرفه اي بود. فوق العاده!
دستگاه را باز كرد و در همه فرايند با دقت و وسواس و البته سرعت خارق العاده اي مشكل را رفع كرد. چون دستگاه را باز كرده بود، بقيه موارد احتمالي را هم چك كرد (ياد حكايت كوك چهارم كفاش افتادم) و دوباره دستگاه را بست و تست كرد و تحويل داد.
(وسطاي كار با خودم ميگفتم چه جوري ميخواد اين رو ببنده حالا؟ 😅)
از كارش حظ كردم و حق الزحمه را (قدري بيش از آنچه گفته بود) با كمال ميل پرداخت كردم و قبل از اينكه برود گفت: من به كارم اطمينان دارم و مشكل قطعا رفع شده است. شما استفاده كنيد چند روز و اگر احيانا رفع نشده بود حتما به من زنگ بزنيد. يك هفته هست كه استفاده مي كنيم وبه نظرم رفع عيب شده است.
قياس كنيد اين دو رفتار را.
چند نكته به ذهنم رسيد:
اول: چقدر خوب است كه صادق باشيم. صداقت گوهر ارزشمنديست.
دوم: چقدر خوب است “نمايندگي ها” يا “به اصطلاح نمايندگيها” مردم را به چشم “انسان” نگاه كنند و نه كيسه پول.
سوم: كسي كه كاري را خوب بلد است، هيچوقت بيكار نخواهد بود و مشكلِ كار نخواهد داشت. “تخصص و تسلط داشتن” در هر كاري، برگ برنده ماست. وقتي تسلط داريم، بااطمينان حرف مي زنيم. ديگران هم به ما اعتماد مي كنند.
چهارم: فكر مي كنم حوزه “تعمير لوازم خانگي” حوزه بسيار خوبي از لحاظ “فرصتهاي شغلي” است. تحريم هم به اين موضوع كمك كرده است. من اگر جوان بودم و اگر كارِ فني دوست داشتم و دنبالِ كار فنيِ خوب با درآمد نسبتا مناسب بودم، حتما به اين حوزه فكر مي كردم. به جواناني كه كارِ فني دوست دارند و دست به آچارند، حتما توصيه مي كنم كه به اين حوزه فكر كنند.
پنجم: به روز بودن و بامحتوا بودن سايت و شبكه هاي اجتماعي و داشتنِ سئوي خوب براي “كسب و كارهاي خدماتي” ضرورتي است انكارناپذير.
ششم: “بازار لوازم خانگي” خيلي بزرگ است و كشش بازار آن فوق العاده. اين كشش بازار، مي تواند موتور محرك خوبي براي توسعه فناوري هم باشد.
اينكه چه نقشي را بايد براي اين صنعت در داخل در نظر بگيريم و كجاي اين زنجيره باشيم بحث مفصلي است و شايد بعدا در مورد آن نوشتم. تجربه صنعت خودرو پيش روي ماست و بايد به هوش باشيم كه با استراتژي درست حركت كنيم تا اين صنعت به سرنوشت صنعت خودرو دچار نشود.
پ. ن.: عكس فقط ژست است 😄. من در كار فني خيلي ضعيفم و مورد علاقه ام نيست.
انتهای پیام
