دیوار سبز یا “Green wall” یا دیوار زنده همان فضای سبزی است که به صورت عمودی و مستقل و یا بر روی یک دیوار ایجاد می شود. این پوشش گیاهی می تواند قسمتی یا تمام دیوار را بپوشاند.
به گزارش کاماپرس، سیستم های فعلی دیوار سبز، تنها برای سر سبز کردن و پوشاندن سطوح خارجی ساختمان ها نیست. سیستم های فضای سبز ، چه به عنوان سقف های سبز و چه دیوارهای سبز ، اغلب به عنوان یک ویژگی زیبایی شناختی در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرند.
با این حال، فن آوری فعلی موجود در سیستم ها دیوار سبز می تواند مزایای کاربردی گیاهان در طرح های ساختمانی و بخشی از استراتژی پایدارِ بازسازی شهری و مقاوم سازی ساختمان ها را به حداکثر برساند.
در طول دهه های گذشته چندین تحقیق انجام شده است که ثابت می کند دیوارهای سبز می توانند در بهبود و ترمیم محیط شهری و بهبود عملکرد ساختمانها نقش داشته باشند.
انواع دیوار سبز:
دیوار سبز شبکه ای
سازه بسیار سبکی است که حائلی از شبکه‌های فولادی برای گیاهان بالارونده ایجاد نموده که این حائل به دیوار یا به سازه ساختمان متصل می‌شود.
دیوار سبز مدولار
سیستم مدولار به دلیل سختی و صلابت پانل‌ها می‌تواند بین قسمت‌های مختلف ساختمان پل زده و یا به عنوان دیواره‌های سبز مستقل به کار گرفته شوند.
نمد پلیمری
تجسم طرح شامل سیستم کاشت در روشی است که گیاهان زنده بر روی یک سطح عمودی کشت می‌گردند.
دیوار سبز هیدروپونیک
در این روش بستر کشت بر پایه آب می‌باشد به عبارتی خاک دیگر وجود ندارد و آب کلیه مواد غذایی این دیوار زنده را تأمین می‌نماید.
زهکشی دیوار سبز
سیستم های دیواری زنده ی مداوم و متغیر از بافت های زمینی(ژئوتکستایل)استفاده میکنند تاضمن جلوگیری از تکثیر ریشه ، زهکشی را در امتداد غشای نفوذ پذیر پیش ببرند. سینی های متغیر از همپوشانی پیمانه ها و مواد برای بهبود زهکشی و استفاده مجدد از آب به پیمانه های زیرین استفاده می کند. برای زهکشی بهتر، قسمت پایینی سیستم های متغیر را می توان بصورت مقعر ، شیب دار ، سوراخ دار یا در یک ماده پرمنفذ یا جاذب ساخت.
از نمونه های دیگر میتوان به ظروفی اشاره کرد که در ته آنها از مواد فیلتر استفاده شده است(به عنوان مثال ، ماسه تلقیح شده یا به عبارت دیگر تصفیه آب باران ، از بین بردن سموم و فلزات سنگین) یا یک پرکننده بی اثر گرانول (به عنوان مثال ، خاک رس منبسط شده ، تخته سنگ بسط یافته ، شن) که باعث تخلیه و گسترش ریشه ها می شود.
برخی از نمونه های سیستم های متغیر همچنین به قرار دادن شیارها یا سوراخ در طرفین و قسمت پشتی پیمانه ها، برای هوا دهی بهتر و از بین بردن رطوبت اضافی موجود در بستر اشاره دارند.
آبیاری دیوار سبز
نیاز به آبیاری به نوع سیستم ، گیاهان مورد استفاده و شرایط آب و هوایی بستگی دارد.
نمای سبز متغیر و سیستم های دیواری زنده به منظور تأمین آب لازم برای رشد و گسترش گیاهان ، به سیستم آبیاری احتیاج دارند.
آب آبیاری را می توان با استفاده از مواد مغذی ، کودهای معدنی ، فسفاتها ، آمینو اسیدها یا مواد هیدروپونیک، غنی سازی کرد تا توسعه پوشش گیاهی و زنده و شاداب بودن را بهبود بخشد.
آبرسانی سیستم های دیواری زنده ی سبز از طریق نصب یک لوله آبیاری مداوم که در قسمت بالا قرار دارد ، ساخته می شود. سیستم های دیواری زنده ی مداوم دارای سیستم آبیاری است که در بالای سازه متصل به سیستم آبیاری مرکزی نصب شده است. در مورد سیستم های دیواری زنده ی مداوم ، صفحه ی نفوذپذیر امکان توزیع یکنواخت آب و مواد مغذی در سطح را فراهم می کند.
برخی از سیستم های دیواری زنده ی متغیر که به شکل سینی هستند، شامل یک شکاف در قسمت بالای پیمانه برای قرار دادن لوله آبیاری است. سینی ها شامل سوراخ های متعددی در شکاف برای آبیاری ابزارهای رویشی توسط گرانش هستند. سوراخ های زهکشی واقع در پایین سینی ها، برای استفاده از آب اضافی برای آبیاری پیمانه های زیرین استفاده می شود.
لوله و اتصالات آبیاری از چندین ماده مختلف (به عنوان مثال ، کائوچو، پلاستیک ، لوله ی ترموپلاستیک ، سیلیکون و
شلنگ آبیاری) ساخته شده اند و حاوی خروجی های مختلفی (به عنوان مثال ، قطره آب ، آبپاش ، سوراخ ، لوله) با توزیع و شدت متناسب با توجه به نیاز گیاه برای آبیاری هستند. سیستم آبیاری همچنین می تواند شامل سیستم تصفیه برای جلوگیری از گرفتگی باشد.
برخی از سیستم های دیواری زنده همچنین استراتژی هایی را برای به حداقل رساندن مصرف آب تصفیه شده ذکر می کنند. راهکارهایی مانند:
بازیابی آب باران از پشت بام های ساختمان ، استفاده مجدد از مایعات جمع آوری شده در سیستم زهکشی و نظارت بر تأمین آب از طریق نصب حسگرهایی که کنترل جمع آوری سطح مخزن آب ، زمان آبیاری و شرایط آب و هوایی (به عنوان مثال ، میزان بارندگی ، رطوبت ، دما ، فشار جو) را بعهده دارند.
سایر سیستم های دیواری زنده ی متغیر یا مداوم ، نیز از یک آبشخور در پایه سیستم استفاده می کنند که آب اضافی را ذخیره کرده و مجدداً آن را وارد سیستم آبیاری می کند.
راهبرد دیگر شامل استفاده از سنسورها در محیط در حال رشد برای تعیین کمیت مواد مغذی است. این می تواند برای به حداقل رساندن مصرف مواد مغذی و مطابق با نیاز گیاهان از اهمیت زیادی برخوردار باشد.
انتهای پیام
