مطالب آبی سفید

فضای کار اشتراکی یکی از مفاهیم جدید در دنیای فناوری بوده که در سال‌های اخیر و با توسعه اکوسیستم اشتغال در این حوزه، اهمیت بالایی پیدا کرده است. فضاهای کار اشتراکی بر اثر ساختارشکنی در مفاهیم اشتغال ایجاد شده‌اند و نیازهای نسل جدید نیروی انسانی را هدف گرفته‌اند. در سبک جدید اشتغال، حضور دائمی در محل فعالیت و استخدام‌های طولانی‌مدت به‌‌مرور مفهوم خود را از دست می‌دهند. کارمندان امروزی دیگر نیازی به گزارش‌های ساعتی و کنترل دائمی ورود و خروج ندارند و حتی به‌نوعی از آن فراری هستند. آنها ترجیح می‌دهند در فضاهایی راحت‌تر و حتی دور از سیستم مرکزی وظایف خود را انجام دهند. درنتیجه همین تغییرات در تمایلات نیروی انسانی، شاهد ظهور انواع جدیدی از استخدام نیز هستیم که با عبارت‌هایی همچون نیروهای آزادکار، دورکار یا فریلنسر شناخته می‌شوند. دراین‌میان تأمین ساختارهای فیزیکی، امکاناتی و خدماتی که بتواند نیازهای نسل جدید نیروی کار را برآورده کند، مهم‌تر از همیشه به‌نظر می‌رسد. در تعریف ساده فضای کار اشتراکی به محلی گفته می‌شود که فضا، امکانات، خدمات و زیرساخت لازم برای برآورده کردن نیازهای نیروی کاری مدرن را ارائه می‌کند. نیروی انسانی مدرن که الزامی در حضور فیزیکی در محل کار خود نمی‌بیند، می‌تواند با استفاده از امکانات فضای کار اشتراکی، وظایف کاری خود را انجام دهد. وظایفی که لزوما نیاز به حضور فیزیکی در محل کار ندارند و عموما در دسته شغل‌های مرتبط با دنیای فناوری جای می‌گیرند.