ایران خودرو سایپا 43 هزار میلیارد تومان زیان انباشته در صورت های مالی خود منعکس کرده اند و این تازه زیان این دوغول خودروسازی کشور تا پایان آذرماه امسال است با این حال رئیس کل بانک مرکزی از اعطای وام 15 هزار میلیاردی به آنها خبر داده است.
به گزارش کاماپرس، از عجایب کشور ما یکی هم این است که متولیان اقتصاد کشور و سیاست گذاران صنعت خودرو کشور برای دو غول بیمار خودروسازی ایران دست و دلبازانه وام و تسهیلات مصوب می کنند و این دو شرکت هم این وام ها را دریافت می کنند و به زیان دهی در مقیاس هزاران میلیارد تومانی و تولید محصولات با فناوری قدیمی و کیفیت پائین و قیمت تمام شده بالا ادامه می دهند.
ماجرا وقتی جالب تر می شود که سهام همین دو شرکت با وجود زیان هایی سنگینی که مشخص نیست چطور باید از شر آن خلاص شوند هر روز در بورس معامله می شود و در برخی مقاطع مردم برای خرید سهام این شرکت ها صف می بندند!
مهربانی رئیس کل بانک مرکزی با خودروسازان
همتی رئیس کل بانک مرکزی خبر اعطای وام جدید به خودروسازان را روز گذشته در حالی اعلام کرد که شخصا در ایران خودرو حضور یافته بود. بد نیست یادآوری کنیم رئیس کل بانک مرکزی که این گونه با خودروسازان مهربان شده قبلا این صنعت را فشل خوانده بود و به این راحتی به وام‌دهی به آنها موافقت نمی کرد.
وام ندهید ولی قیمت خودرو آزاد شود!
اگر از دبیر انجمن خودروسازان بپرسید چرا وام های کلان به صنعت خودرو نمی تواند این صنعت را به صنعتی پویا با محصولاتی به روز و باکیفیت تبدیل کند یا حداقل این صنعت را از زیان های نجومی نجات دهد جواب او این است که دولت باید عنان این صنعت را رها کند تا با آزادسازی قیمت وضعیت خودروسازان روبراه شود. در این صورت است که خودروسازان می توانند بدون گرفتن وام های کلان گلیم خود را از آب بیرون بکشند.
احمد نعمت بخش به دنیای اقتصاد گفته است آنچه موجب می‌شود سیاست‌گذاران ارشد اقتصاد کشور حاضر نباشد مسیر – به گفته وی – منطقی آزادسازی قیمت محصولات تولیدی شرکت‌های خودروساز را انتخاب کنند، نبود شهامت کافی در پذیرش تبعات این اقدام است.
حسن کریمی سنجری کارشناس خودرو نیز درباره وامهای کلانی که هر از چندی به خودروسازان برای تداوم مسیر کنونی اعطا می شود، می گوید: با وجود هزینه‌هایی که وام‌دهی به خودروسازان به شاخص‌های کلان اقتصادی از جمله نرخ تورم تحمیل می‌کند – و به زبان ساده این وام ها تورمی ایجاد می کند که دود آن به چشم همه اقشار جامعه می رود – اما این وام ها ادامه پیدا می کند چون هیچ تبعات اجتماعی را متوجه سیاست‌گذار کلان نمی‌کند.
