صنعت نمایشگاهی که همواره در صف نخست آسیب‌پذیرترین حوزه‌ها در شرایط بحرانی قرار دارد، برای بازگشت به وضعیت عادی، به بیش از ثبات اقتصادی و امنیت روانی نیاز دارد. کاهش تمایل فعالان اقتصادی به حضور در نمایشگاه‌ها، افت جدی مشارکت‌کننده‌ها و تردیدهای عمومی نسبت به آینده، از جمله تبعاتی است که بر پیکره این صنعت سنگینی می‌کند.
عبدالکریم جلالی، مدیرعامل شرکت نمانگر و عضو انجمن برگزارکنندگان نمایشگاه‌های بین‌المللی ایران، در گفت‌وگو با کاماپرس از آسیب‌هایی که به صنعت نمایشگاهی وارد شده است و شرایط بازگشت به وضعیت پیشا بحران صحبت کرد.
با توجه به تعطیلی‌های گسترده نمایشگاه‌ها در دوره بحران، وضعیت فعلی بازار نمایشگاه‌ها چگونه است؟
نمایشگاه از جمله حوزه‌هایی است که در بحران‌های مختلف، اولین تاثیر را می‌گیرد و این تاثیر معمولا طولانی‌تر از سایر بخش‌ها باقی می‌ماند. این موضوع محدود به شرایط ایران نیست و یک واقعیت جهانی است. حتی وقتی بحران مالی جهانی رخ می‌دهد، صنعت نمایشگاهی بلافاصله تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ممکن است مدت طولانی‌تری درگیر تبعات آن بماند.
در سایر حوزه‌ها، شرایط ممکن است سریع‌تر به حالت عادی بازگردد اما نمایشگاه نیاز به فرصتی دارد تا از ثبات شرایط اطمینان حاصل شود و دوباره به روال عادی برگردد. با این حال، اگر شرایط جدیدی به وجود نیاید، احتمالا تا یک ماه آینده نمایشگاه‌های ما به شرایط پیش از جنگ باز خواهند گشت.
چه چالش‌ها و موانعی در روند بازگشایی و برگزاری نمایشگاه‌ها در ایران پس از بحران وجود دارد؟
این موضوع به جو روانی جامعه بازمی‌گردد. نمایشگاه اولین جایی است که از بحران تاثیر می‌پذیرد و آخرین حوزه‌ای است که اثرات آن برطرف می‌شود. در شرایط بحرانی، جامعه تلاش می‌کند منابع مالی خود را حفظ کرده و هزینه‌هایش را کاهش دهد؛ در نتیجه موضوعاتی مانند توسعه، تبلیغات و بازاریابی از اولویت خارج می‌شود.
مشارکت‌کنندگان اصلی در نمایشگاه‌ها نیز ممکن است در این شرایط نگاه مثبتی به برگزاری رویداد نداشته باشند اما با گذشت زمان و ایجاد امنیت روانی، آمادگی برای حضور در نمایشگاه‌ها ایجاد خواهد شد. نمونه آن نمایشگاه مبلمان در اصفهان است که آغاز شده و به زودی در تهران نیز نمایشگاه زیرساخت برگزار خواهد شد. این رویدادها به تغییر فضای ذهنی فعالان این حوزه کمک خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
دولت‌ها و نهادهای مرتبط در روند بازگشایی و برگزاری نمایشگاه‌ها در ایران پس از بحران چه نقشی خواهند داشت؟
حداقل توقعی که می‌توان داشت این است که دولت‌ها کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم به برگزارکنندگان نمایشگاه‌ها داشته باشند. برای مثال، در حوزه‌های مختلف می‌توان از دولت انتظار داشت که بخشی از هزینه‌های شرکت‌های فعال در این حوزه را تقبل کند یا هزینه‌های حضور در نمایشگاه‌ها را کاهش دهد.
یکی از مشکلات همیشگی ما این است که آیا هزینه‌های نمایشگاهی به عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی تلقی می‌شوند یا خیر. شرکت‌ها همواره در این زمینه با مشکل مواجه بوده‌اند. اقدامی که در راستای تعویق زمان اظهارنامه مالیاتی تا شهریور انجام شد، نشان‌دهنده یک نگاه صحیح به وضعیت اقتصاد کلان کشور بود اما برای صنعت نمایشگاهی این نگاه باید پررنگ‌تر و جدی‌تر دنبال شود.
این بحران به شما چه آسیبی زده است؟
ما نخستین دوره نمایشگاه پلی‌یورتان را برنامه‌ریزی کرده بودیم که دقیقا با آغاز جنگ مواجه شد و به ناچار آن را فعلا لغو کردیم تا شرایط جدیدی برای برگزاری فراهم شود.
آیا برنامه‌ای برای برگزاری دوباره رویداد دارید؟
چون این رویداد قرار بود اولین دوره خود را تجربه کند و نیاز به زمان بیشتری برای برنامه‌ریزی داریم. شرکت ما در نمایشگاه‌هایی که به صورت بلندمدت برگزار می‌شدند، حتی در اوج کرونا، با تثبیت شرایط بهداشتی، تمام دوره‌ها را برگزار کرد. با حفظ نکات ایمنی و بهداشتی، نمایشگاه‌ها را با تاخیر کوتاهی پس از عبور از پیک‌ها برگزار کردیم و کیفیت بالایی هم داشتند.
در حال حاضر برای نمایشگاه پلی‌یورتان که قرار بود نخستین دوره‌اش برگزار شود، باید صبوری کرد تا اطمینان لازم برای مشارکت‌کنندگان به وجود آید. چون این رویداد برای نخستین بار برگزار می‌شود، شرکت‌کنندگان باید با آرامش و اطمینان خاطر حضور یافته و بهره کافی را از نمایشگاه ببرند.
انتهای پیام
مرتبط با :
نمانگر
