رویداد سالانه دیجی کالا با عنوان «لبخند، آدم‌ها و چیزهای دیگر» پنجشنبه ۲۲ شهریورماه در تالار وحدت تهران برگزار شد.
به گزارش کاماپرس، در این رویداد روایتی از حضور مدیران دیجی کالا برای کارهای معنادار بود. مسعود طباطبایی، مدیرعامل دیجی کالا در این رویداد به اهمیت ماندن و ساختن کشور پرداخت.
محمدحسین حسین پور، مدیر مرکز پردازش دیجی کالا از پیچیدگی پردازش ۵۰۰ هزار کالا در روز گفت. مهدی امیرپور، مدیر روابط عمومی دیجی کالا با روایت جالبی از زندگی شخصی خود درباره اهمیت مهربانی در زندگی صحبت کرد. همچنین سعید و حمید محمدی هم بنیان گذاران دیجی کالا با روایت خاطراتی از زندگی پرمشقت و محرومیت خود گفتند. متن کامل این رویداد را می توانید در سایت اکوموتیو بخوانید.
اما کاربران لینکدین به محتوای رویداد سالانه دیجی کالا واکنش های جالب و متفاوتی نشان دادند.
فرناز سلیمی، در واکنس به این رویداد نوشت:
Stories that may not be remembered for long, but will definitely shape the future. It felt incredible to witness and learn about Digikala’s journey, focusing on the people and their unique growth stories rather than just numbers.
As a former PR team member, it was inspiring to reconnect and see my colleagues’ progress. Proud to have once been part of this amazing community and yes, Iran has some big, tech-driven companies!
Huge shoutout to the Digikala team, especially the PR team, for hosting such a meaningful event.
P.S: Didn’t capture all the presentations, just so you know this isn’t the whole story. :))
نیره سلیمانی نیز با انتشار این متن به رویداد دیجی کالا واکنش نشان داد:
تالار وحدت یک مکان با اصالت، برای حرف‌های اصیل
وقتی گزارش سال دیجیکالا به دستم رسید و شروع کردم به مطالعه‌اش با خودم گفتم، این گزارش رو متخصص‌هایی خلق کردند که نه تنها هنرمندانه به زندگی نگاه می‌کنند، بلکه عینک روزنامه‌نگار بودن به چشم دارند.
کارت دعوت مراسم سالانه دیجیکالا که به دستم رسید و چشمم افتاد به محل برگزاری، انتخاب «تالار وحدت» به عنوان محل برگزاری رویداد برام هم دلنشین بود و هم نگران‌کننده.
یکی از نوآورانه‌ترین کسب‌وکارهای ایران روی سن تالار وحدت قراره چی بگه؟ من اینجا توی این سالن اصیل تا امروز چیزی ندیدم مگر بالندگی و هنر. حالا قراره دیجیکالا چه کار کنه که به چارچوب‌های فکریمون احترام بذاره؟
من دیشب یک بار دیگه یک اثر هنری در تالار وحدت تماشا کردم. قصه آدم‌هایی که دیجیکالا رو تا امروز پیش بردند.
مرسی دیجیکالا که لبخند رو به خونه‌ها میرسونی. خسته نباشید به همه اهالی دیجی کالا ❤️ مخصوصا تیم ارتباطات و محتوا.
این اسم رویدادی بود که هفته گذشته به عنوان رویداد سالانه دیجیکالا در تالار وحدت تهران برگزار شد. مدت زیادی بود که می‌دیدم بچه‌های تیم PR در حال تدارک و آماده‌سازی این ایونت هستن ولی نمی‌دونستم قراره دقیقا چه اتفاقی بیفته تا این که چند روز قبلش فهمیدم ایده اصلی اینه که مدیران بالادستی دیجیکالا (C-levelها) بیان و «داستان» های شخصی خودشون رو روایت کنن از کار در دیجیکالا، زندگی شخصی و چیزهای دیگه…
تو شرکتی به بزرگی دیجی کالا با یه تیم مارکتینگ 130 نفره و تیم تک و پروداکت حدودا 400 نفره و در مجموع 13000 نفر پرسنل، شاید فرصت ارتباط از نزدیک و همصحبتی با مدیران ارشد به صورت مستمر پیش نیاد و این ایونت برای شخص من فرصت خوبی بود که با این افراد بیشتر آشنا بشم. تو این پست بخش‌هایی از این صحبت ها که برای خودم جالب بود رو براتون می‌نویسم:➖ داستان مسعود طباطبایی،مدیرعامل دیجیکالا از فروردین 95 و در بازداشتگاه شاپور شروع شد، جایی که بعد از اولین بازداشتش به این فکر کرده بود که چرا از ایران نرفته…➖کمال ریاضی، معاون منابع انسانی دیجیکالا با تی‌شرت رئال مادرید روی سن حاضر شد، از عشقش به فوتبال گفت. اینکه تا یه جایی فوتبال بازی می‌کرده و بعد فهمیده بیشتر عاشق «فلسفه فوتبال»ه و دیجیکالا رو به رئال مادرید آنچلوتی تشبیه کرد
➖احمد نقوی مدیر بازرگانی دیجیکالا در مورد این گفت که سال 95 یه دوچرخه جدید می‌خره و یه سفر 1000 کیلومتری رو از کوه‌های برفی خلخال شروع میکنه و همین سفر براش الهام‌بخش این میشه که بره دوباره درس دانشگاهی بخونه و همین میشه مقدمه حضورش در دیجیکالا
➖شقایق محمدی معاون حقوقی دیجیکالا از این گفت که بعد از شروع وکالت همیشه دغدغه مسائل اجتماعی مختلف رو داشته ولی با حضورش در دیجیکالا درگیر مسائل روزانه حقوقی یه استارتاپ شده بود و داستان زمانی رو گفت که نه دیگه با همکاران وکیلش زبان مشترک داشت نه با همکاران دیجی‌کالاییش و اینکه چطور از این مساله عبور کرده و الان به عنوان یکی از مدیران ارشد خانم در دیجیکالا فعالیت میکنه
➖حمیدرضا سلیمانی، معاون تکنولوژی دیجیکالا از مفهوم «زبان» و «تعامل» و علاقه همزمانش به زبان برنامه‌نویسی و زبان موسیقی گفت و اینکه این علاقه همزمان به سمت کار در اسپاتیفای هدایتش کرده و بعد بازگشت به ایران و اینکه بخش عمده‌ای از روش رو در حال تعامل با بچه‌های تیم خودش و باقی تیم‌هاست.
➖مهدی امیرپور، مدیر روابط عمومی دیجیکالا داستان درس خوندن و کنکور دادنش رو تعریف کرد، زمانی که مراقب امتحان بهش اجازه میده با وجود اینکه کارت ورود به جلسه ش رو یادش رفته بود، وارد حوزه بشه و امتحانش رو بده و نقش بزرگی که اون مراقب امتحان یا اون مراقب‌های امتحان‌ها تو زندگی ماها گذاشتن و خودمون به راحتی ازش رد شدیم.
و در آخر برادران محمدی، هم‌بنیانگذاران دیجیکالا داستان عشق و علاقه شون به طراحی ماشین و بعدها دوربین عکاسی دیجیتال و تبدیل کردن یه استارتاپ 5 نفره به این چیزی که الان هست رو تعریف کردن.
این ایونت ایده‌ها و داستان‌های جذاب دیگه‌ای هم داشت از جمله پروژه مسوولیت اجتماعی تاکُد (توانمندسازی افراد در زمینه مهارت‌های برنامه‌نویسی و کسب و کار) که اون رو جا داره مفصلا و بعدا در موردش حرف بزنم ولی خروجیش برای من این بود: الان حس خیلی بهتری نسبت به لبخند دیجیکالا، آدم‌هاش و چیزهای دیگه‌ش دارم چون میدونم آدم‌هایی پشت قضیه هستن که دغدغه «کار معنادار» دارن.
علی شریعتی نژاد، مدیر مارکتینگ ماتریس نوشت:
لبخند، آدم‌ها و چیزهای دیگر…
نکته مهم رویداد سالانه امسال دیجیکالا پرداختن به داستان آدم‌ها و بیان ارزش آفرینی‌هایی که داشته، به جای اعلام صرف آمار بود. روح مشترک سخنرانی‌ها و اتفاقات، تمایل به رقم زدن اتفاقات خوب برای ایران و داشتن تاثیر مثبت روی قشر‌های مختلف جامعه بود که من واقعا این رویکرد رو دوست داشتم.
گزارش سالانه رو هم مطالعه کردم و از نظر محتوا و ساختار فنی به نظرم یکی از بهترین گزارش‌های منتشر شده در بین شرکت‌های ایرانی بود. پیشنهاد میکنم نگاهی به این گزارش داشته باشید.
انتهای پیام
مرتبط با :
دیجی کالا
لبخند، آدم‌ها و چیزهای دیگر…در ایونت سالانه دیجیکالا مدیران هر دپارتمان از قصه‌هاشون و مسیر معنادار بودن کارهاشون در دیجیکالا صحبت کردن.
من همچنان باور دارم که قصه‌ها و روایت‌ها امیدبخش هستن؛ طرز تفکر رهبرها در سازمان جاری میشه، در کارهای بیرونی نمود داره و چرایی کارهای افراد میشه تا به حضور و تاثیرگذاریشون در این سیستم باور داشته باشن.جدا از اعداد و ارقام که همیشه یه بخش منطقی برای پیشرفت و حرکت رو به جلو هست، جایی از مسیر نیاز داریم که از ابعاد انسانی و ساختن ذهنیت برای پاسخ به چرایی خیلی از مسائل به کارمون و حضورمون در جایی نگاه کنیم.داستان دیجیکالا از همین جنسه؛ مثل همونجایی که حمیدرضا سلیمانی معاون فناوری دیجیکالا از مسیر اسپاتیفای تا حضورش در دیجیکالا صحبت کرد؛ از علاقه‌ای که به پیانیست شدن داشته و الان عضوی از یک تیم 12 هزارنفریه که براش شبیه یه ارکستر بزرگه و تمام بخش‌ها باید کوک بزنه و کلید این هماهنگی تعامل درسته.یا داستان شقایق محمدی؛ معاون حقوقی که از نقطه ناامیدیش که بسته به ماهیت کارش دغدغه مسائل کلان اجتماعی رو داشته و بعد در یک استارتاپ مشغول کارهای حقوقی بوده صحبت کرد؛ اینکه چی شد گفت‌وگو با یکی از شهردارهای هلند همون جرقه‌ای شد که فکر کنه با کارهای هرچند کوچک می‌تونه اون تاثیر بزرگی که دنبالش هست رو رقم بزنه. شقایق اولین خانمی هم بوده که تونسته یک صندلی در بین لیدرهای دیجیکالا داشته باشه.یا فلسفه کارهای مسئولیت اجتماعی که به گفته مصطفی شعبانپور، مدیر مسئولیت اجتماعی دیجیکالا با یک چرایی شروع میشه و دنبال تاثیر عمیق و موندگارن تا صرفا انجام یک پروژه در مقطع زمانی کوتاه؛ پیشنهاد میدم درباره پروژه تاکد دیجیکالا بیشتر بخونین و لذت ببرین از فرآیند تغییری که دارن رقم میزنن. مصطفی واقعا یکی از دغدغه‌مندترین افرادیه که می‌شناسم.
یا داستان مهدی امین‌پور، مدیر روابط عمومی دیجیکالا که از تاثیرگذاری حضور افراد در مسیر زندگی بقیه صحبت کرد و از پشتکاری که با تمام اتفاق‌ها در زندگی برای مسیر کاریش داشته و تلاش کرده به نوبه خودش اثرگذار باشه.
و جمله مهم مسعود طباطبایی که گفت: من مانده‌ام در ایران تا در دیجیکالا کاری کنیم که فردای ایران از امروزش بهتر باشه.
پاسخ به چرایی حضورمون در ایران، در جایی که کار می‌کنیم همون انگیزه برای ادامه دادن در مسیری هست که بهش باور داریم. من عمیقا خوشحالم که زمانی به لطف امیرحسن موسوی بخشی از قصه دیجیکالا بودم.
چون همیشه برام مهم بوده که کجا کار میکنم، رهبران سازمان چه تفکری دارن و چقدر دغدغه‌مند هستن و قراره چه تاثیری در قصه‌ای که دارن داشته باشم.
به نظرم قدرت تعامل با هر دیدگاه و نظری واقعا مهمه و الان هم در مسیر کاریم در این نقطه؛ جایی هستم Azki.com که باور دارم این تعامل سازنده با مدیرانی که باهاشون در ارتباط هستم قراره در آینده از من فرناز باتجربه‌تری بسازه و همین در مسیر کاری به نظرم از هرچیزی ارزشمندتره.
به نظرم برای کارمعنادار خوبه به چرایی حضورمون فکر کنیم و ببینیم قراره کجای این مسیر باشیم.