رایتل، اپراتور سوم کشور که زیرمجموعه سازمان تأمین اجتماعی است، با زیان انباشته ۸۹۷ میلیارد تومان در انتهای سال مالی 1402 و بدهی سنگین ۵ هزار و 599 میلیارد تومانی، حالا در آستانه واگذاری به بانک رفاه کارگران قرار دارد.
به گزارش کاماپرس، واگذاری سومین اپراتور برتر کشور، رایتل، بخشی از معامله داخلی تأمین اجتماعی برای بازپس‌گیری سهام صنعتی مرغوب از بانک رفاه تلقی می‌شود. این اپراتور فعال که تحت مغالطه «توسل به آینده» بود، حالا باید منتظر قیمت گذاری و فروش باشد.
اخبار مرتبط را بخوانید:
سهم اندک در بازار، عملکرد ضعیف در توسعه
رایتل تنها ۳ درصد از بازار اینترنت موبایل و حدود ۴ درصد از مشترکین فعال را در اختیار دارد. مشکلات ساختاری، سرمایه‌گذاری اندک، مدیریت ناپایدار و رقابت نابرابر با اپراتورهای اول و دوم، این اپراتور را در مسیر سراشیبی قرار داده است.
بررسی صورت‌های مالی این اپراتور در سال 1402 نشان داده است که بخش قابل توجهی از منابع مالی آن از محل فروش خدمات تامین می‌شود. مثلا درآمد ناشی از اجرای ضمانت زد تی ای بود که به بیشتر از 450 میلیارد تومان می‌رسید، در حالی که جمع کل درآمدها و هزینه‌های غیرعملیاتی رایتل کمی بیشتر از 400 میلیارد تومان بود.
این اختلاف به خوبی نشان می‌دهد که دیگر سرفصل‌های این اپراتور به هیچ عنوان کارآمد نبوده و این اپراتور دچار ضعف ساختاری عمیق است.
پیامدهای ساختاری: اپراتور همیشه سوم
تاریخ 14 ساله رایتل حاکی از آن است که این مجموعه تا سال 1401 مدام زیان ده بود. علت این مورد هم میانگین عمر مدیریتی زیر دو سال و رشد کند از دهه ۹۰ به بعد است.
این موارد برای بنگاه تازه تاسیس رایتل حکم سیانور را داشت و به همین خاطر نهاد جوان و کم سن و سال به جای پیشروی، مدام در حال در جا زدن بود.
این مجموعه برای کسب سود و بهبود این شرایط به پدیده‌های انحصاری مثل «رایتل من» رو آورد که به جای کمک به آن، گرفتاری را بیشتر کرد. این ابزار انحصاری به دلیل خطاهای مکرر به هیچ عنوان مورد علاقه کاربران نبود و همیشه صدای کاربران را درمی‌آورد.
فرکانس سوخته؛ فرصت از دست رفته
فرکانس 2 هزار و 600 مگاهرتز که زمانی برگ برنده رایتل بود، حالا به نمادی از فرصت‌های سوخته بدل شده و حتی ممکن است وزارت ارتباطات آن را پس بگیرد.
در شرایطی که هر مگاهرتز باند فرکانسی می‌تواند ضریب افزایشی بر ارزش گذاری شرکت‌های مخابراتی باشد، باند 2 هزار و 600 مگاهرتز رایتل هیچ سود پایدار و مزیت رقابتی نداشت و هیچ ارزش افزوده‌ای برای آن به ارمغان نیاورد.
این مورد بیش از پیش جایگاه لرزان اپراتور سوم را نشان می‌دهد.
سودسازی مصنوعی؛ نه از راه کسب‌وکار اصلی
به گزارش هفت صبح، بررسی صورت‌های مالی سال 1402 نشان می‌دهد که از 542 میلیارد و 485 میلیون تومان سود خالص رایتل تنها 66.5 درصد، معادل 360 میلیارد و 644 میلیون تومان، از محل عملیات اصلی حاصل شده است. باقی مانده این سود، یعنی حدود 181 میلیارد تومان، از محل درآمدهای غیرعملیاتی بوده است؛ درآمدهایی که تکرارپذیر نیستند و سودی ناپایدار می‌سازند.
هر چند که این میزان سود خالص از محل درآمد عملیاتی نسبت به سال‌های قبل بهبود داشته، اما هنوز هم بخش معناداری از این سود خارج از بدنه اصلی کسب و کار و منابع غیرتکرارشونده است.
پشت پرده واگذاری: تأمین اجتماعی به دنبال بازپس‌گیری دارایی؟
با وجود تامین مالی از منابع غیررسمی، همچنان زیان انباشته این اپراتور بالاست و به 897 میلیارد تومان می‌رسد. به همین دلیل رایتل برای تامین بخشی از هزینه‌های جاری، همچنان مجبور به کمک گرفتن از سهامدار اصلی خود، یعنی سازمان تامین اجتماعی است. سازمانی که خودش به عنوان یک ابربدهکار دولتی شناخته می‌شود.
در چنین شرایطی، بحث واگذاری رایتل به بانک رفاه به عنوان یک نهاد وابسته به سازمان تامین اجتماعی مطرح شده است. بعضی معتقدند که این واگذاری به نوعی در ازای بخشی از مطالبات سازمان به بانک است تا سهام صنعتی مرغوب آن باز پس داده شود.
انکار رسمی، تأیید غیررسمی
با وجود پخش این خبر، رایتل و شستا، هرگونه واگذاری را انکار کرده‌اند؛ اما بانک رفاه تأیید کرده که بحث‌هایی در این باره مطرح شده است. این بانک، سرمایه‌گذاری در فناوری را جذاب می‌داند و رایتل را یک ابزار درآمدزایی و تبلیغاتی برای خود قلمداد می‌کند.
هر چند که سازمان تامین اجتماعی این موضوع را تایید نکرده است، اما به نظر این انتقال برایش مفید باشد. چون رایتل در سازمان تامین اجتماعی گسترش پیدا نخواهد کرد، اما به نظر حسن صادقی، کارشناس رفاه و تامین اجتماعی، با انتقال رایتل، این نهاد به پشتوانه مالی برای سازمان تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام
مرتبط با :
رایتل
