چندسالی می‌شود که رشد قارچی پلتفرم‌های پخش فیلم و سریال را شاهد هستیم و در این بروز و ظهور سرسام آور، تنها چند نوع آن که به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد فعالیت حرفه‌ای داشته و برند معتبری محسوب می‌شوند.
فیلم‌نت یکی از این پلتفرم‌هاست که از بدو تولد و پدیدار شدن این سبک از ارائه نمایش خانگی، در فضای رقابتی وجود داشت و از حدود سه سال گذشته که ری‌برندینگ کرد و تغییراتی در سایت و لوگو خود ایجاد نمود، بصورت خیلی حرفه‌ای‌تر در این عرصه به فعالیت خود ادامه داد. وجه تمایز این پلتفرم با سایر رقبا، در مدل و نوع تولیداتش، خاصه در ساخت سریال اختصاصی بوده که شاخصه مهمی از آن در بین رقبا ساخته است.
رفتن به سمت ساخت سریال در چند ژانر خاص و تعهد به ژانر و خلق واقعی آن از موارد تمایز آن بوده که سرآمد آن‌ها ساخت و انتشار سریال معمایی – رازآلود – جنایی «پوست شیر» بود که در وقت پخش آن با شکستن رکوردهای واقعی و جذب حداکثری مخاطبی که قانونی اثری را می‌بینند، مواجه شد. فیلم‌نت این مسیر درخشان را با رفتن به سمت ژانر مهجور روانشناختی و پرداختن به این حوزه مهم انسانی-اجتماعی پیش برد و سریال‌های مهم و قابل توجهی همچون «افعی تهران» و «در انتهای شب» را ارائه کرد که در نوع خود بی‌نظیر بودند و تروماها و مشکلات روحی و روانی انسان را در مواجهه با خودآگاهی، زیست آگاهی و اجتماع مطرح می‌کرد. این روند و این مسیر می‌توانست با تولید آثاری با همین کیفیت و حتی بهتر ادامه پیدا کند و این پلتفرم طلایه‌دار ساخت آثاری خاص باشد که به یکباره چند اثر مانند «داریوش» و «گردن‌زنی» وارد کنداکتور پخش آن شدند که این اصول و رویه را برهم زد و آن شاکله و رویکرد درخشان را خدشه‌دار کرد.
سریال «داریوش» که کاملا علیه «پوست شیر» قیام کرد و به نوعی پاتک منفی سازندگانش به خودشان و اعتبار حاصله از «پوست شیر» بود و سریال «گردن‌زنی» که موفقیت به حساب نمی‌آید. البته بدیهی است که یک موسسه و یک پلتفرم اینچنینی باید هم با توجه به شرایط، بودجه و یکسری تعاملات به سمت تنوع سازی و همکاری با خیلی از سازندگان برود، اما نه به هر قیمتی که اعتبار ابتدایی و میانی خود را زیر سوال ببرد و با دور شدن از آن آثار شاخصی که نام برده شد، باعث کاهش ارزش خود و در نتیجه شکست در میدان رقابت شود.
از این رو چند پیشنهاد مهم برای ماندن با قدرت در رقابت و حتی پیشی گرفتن از رقبا متصور است. یکی اینکه مدیران این پلتفرم مهم، سیاست‌ها و استراتژی خود را معطوف به تداوم همان مدل درخشان پرداختن به ژانر بکنند و از آن برای قمار بر سر تجاری سازی و یا ملاحظات تعاملی با برخی سازندگان به جهت پنداشت برگشت سرمایه خارج نشوند و این انحصار را برای خود محفوظ بدارند.
دوم اینکه این پلتفرم باید بصورت ویژه فضای «سینمای دیگر» خود را احیا و با اکران و انتشار آثار «صد ثانیه‌ای، کوتاه، مستند و نیز سینمای ملل کمتر پرداخته شده (مثلا سینمای کلاسیک چک یا اروپای شرقی و یا آمریکای جنوبی)»، این بستر را تقویت کند که مخاطب این بخش نیز تعاملش همیشه برقرار باشد.
سوم اینکه آرشیو خود را چه در آثار خارجی و کلاسیک و چه ایرانی قدیمی کامل کند و اکثر شاهکارهای سینمای ایران و جهان در آن در دسترس باشد.
و چهارمین پیشنهاد اینکه رئالیتی‌شوها، تالک شوها محورهای خود را به سمت محتواهای مفهومی و چالشی ببرد و از کلیشه سازی در این زمینه فرار کند.
اگر مدیران فیلم‌نت به این نکات توجه کنند قطعا به اوج برخواهند گشت و در اوج هم خواهند ماند و در مواجهه با ساترا و نهادهای نظارتی و ارزیابی به مشکل نخورده و در تعامل با سازنده و مخاطب هم بهترین آثار را ارائه خواهند کرد و نیز در تله کلیشه، تجاری سازی صرف و تعارفات آسیب‌زا نخواهند افتاد. این پلتفرم با توجه به مدیرانی که از جنس سینما دارد، پتانسیل این را دارد که بهترین و متفاوت‌ترین آثار را ارائه کرده و گنجینه برترین‌های ایران و جهان باشد، اگر خودش قدر این موقعیت و ظرفیت را بداند.
مسعود کارگر روزنامه‌نگار و منتقد سینما
انتهای پیام
مرتبط با :
فیلم نت
