یک فعال صنفی بازنشستگان میگوید؛ حقوق بازنشستگان باید اندازه هزینه‌های زندگی که اکنون از مرز ۵ یا ۶ میلیون تومان گذشته، زیاد شود.
به گزارش کاماپرس؛ سالهاست که عقب‌ماندگی مستمری از نرخ تورم و فاصله حقوق بازنشستگان تا هزینه‌های جاری زندگی روزمره، به دغدغه بازنشستگان تامین اجتماعی تبدیل شده است. بر اساس ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی، این سازمان مکلف است میزان کلیه مستمری‌های بازنشستگی، از کار افتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یکبار کمتر نباشد را باتوجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد. با این حال به گفته فعالان صنفی بازنشستگان در سالهای گذشته این قانون نادیده گرفته شده است.
برداشت نادرست از ماده 111 تامین اجتماعی
آیت نیافر (فعال صنفی مستقل بازنشستگان) در این رابطه با یادآوری خلف وعده‌های مکرر دولتی‌ها در مقوله مزد و مستمری به ایلنا گفته است: ابتدا در اسفندماه سبد معاش ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومانی را تصویب کردند و پای آن را امضا گذاشتند اما در نهایت، این سبد روی کاغذ باقی ماند و دستمزد کارگران شاغل حتی به این رقم نزدیک نشد؛ بعد هم در مورد بازنشستگان با برداشت ناصحیح از ماده ۱۱۱ قانون تامین اجتماعی، مستمری را فقط ۲۶ درصد افزایش دادند.
در ماده 111 تامین اجتماعی که این فعال صنفی به آن اشاره می‌کند، آمده است : “مستمری ازکار افتادگی کلی و مستمری بازنشستگی و مجموع مستمری بازماندگان در هر حال نباید از حد اقل مزد کارگر عادی کمتر باشد .”
اجرای بی کم وکسر ماده96
به گفته این فعال صنفی، بایستی ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی تمام و کمال اجرا شود و مستمری به اندازه هزینه‌های زندگی که اکنون از مرز ۵ یا ۶ میلیون تومان هم گذشته است، زیاد شود.
او تاکید می‌کند: هر مصوبه‌ای به جز این، خلاف قانون و خلاف منافع جمعی بازنشستگان است.
نیافر به مساله افزایش مزایای حقوق بازنشستگان می‌پردازد: عدم موافقت با افزایش مزایای مزدی، یعنی بازنشستگان را به زیر خط فقر مطلق کشاندن؛ در عین حال باید بگویم خواسته اصلی و کلیدی ما افزایش پایه مستمری به اندازه نرخ تورم و سبد معاش است نه افزایش مزایای مزدی؛ اما متاسفانه نه تنها پایه مستمری را به آن اندازه که قانون ایجاب می‌کند، زیاد نکردند بلکه حتی حاضر نشده‌اند حق مسکن و بن خواربار بازنشستگان را به مرز ۵۰۰ یا ۶۰۰ هزار تومان برسانند.
انتهای پیام
به آقای آیت نیلوفر بفرمائید آقای محترم آقایان می نشینند ماده ۹۶ و ۱۱۱ و … تصویب میکنند کی که بفکر بخت و بیچاره باشه اگر این نبود که این همه نمایش تلویزیونی نداشتیم کار خانه الکتریک ایران رشت را سال ۸۲ به اسم خصوصی سازی فروختند به یک ریال بدبخت و بیچاره مان کردند هنوز ما پول طلب داریم برادر ده سال بازنشست هستم دریغ از یک ریال وام که به حقوق ما بریزند و از آن کم کنند ۵۵۷۶ هزار میلیارد مرده بدهی بانکی دارد هیچ وقت ما به حق خود نخواهیم رسید همه مشغول خوردنند . روزی ده و دوازده ساعت کار می کنم تا گرسنه نمانم .