” آنگاه” در این روزهایی که مدت هاست چمدان بستن و رهسپار راه شدن، برایمان آرزویی به ظاهر دست نیافتنی شده، به استقبال سفر رفته است. مجله ی فرهنگی و هنری آنگاه در هر شماره ی خود به یک موضوع ویژه می‌پردازد و با قلم نویسندگان و روزنامه‌نگاران به روایت آن سوژه می‌پردازد.
به گزارش کاماپرس، آرش تنهایی، سردبیر مجله ی آنگاه در نوشتاری با عنوان “سفر،رفتن و باز آمدن” در ابتدای این شماره چنین مینویسد: “نوشته ها را میخوانم، هرنوشته ای یگانه است و بی همتا ولی در انتهای همه ی این سفر ها یک چیز مشترک است . چیزی که تجربه ی سفر را با مهاجرت، متفاوت میکند؛ بازگشتن به خانه. از پس همه ی سفر ها به خانه بازمی‌گردیم، به شهر خیابان، کوچه، خانه و اتاق خویش. اما ایا همان آدم قبلی به خانه بازمی‌گردد ؟ یا این کس دیگری ست. سفر را دوست دارم، چون آدم را تغییر می‌دهد، مهران تر میکند . حتی با خانه اش.
تصویر روی جلد این شماره ، عکسی از بازگشت برادران امیدوار، پژوهشگران جهانگرد دهه ی سی هجری، به تهران است در حالیکه لبخندی توام با آرامش بر لب دارند. این عکس شاهد مصور جملات پیشین است.
آدم هایی که قرار بوده باشیم،آدم هایی که میشویم
نگار علیزاده یکی از نویسندگان این شماره ی آنگاه دربارهی تنها سفر کردن مینویسد: گاهی فکر میکنم تنها سفر کردن در زندگی من دقیقا محل انفصال بین زنی که شدم و زنی ست که قرار بود باشم. من یک نویسنده درونگرا و خانه‌نشین بودم می‌توانستم روزهای متوالی به حتی هفته ها پایم را از خانه بیرون نگذارم تلفن هایم جواب ندهم زنگ را قطع کنم و در دنیای خودم کتاب بخوانم فیلم ببینم و بنویسم. اولین بار وسوسه ی سفر کردن وقتی به سراغم آمد که سرکلاس تاریخ ادبیات نمایشی دستیار استاد بودم. هر بار از یک کشور به جریان هنری حرف می‌زدیم و من با خودم فکر می کردم مگر می‌شود ردپای شهرها را از آثار هنری و هویت هنرمندان حذف کرد. مگر می‌شود شکسپیر و ایبسن و پاموک خواند اما لندن و نروژ استانبول را ندید.
سپس اضافه میکند: من در یک زمانی که هیچ کس نفهمیده بود کی، از یک زن نویسنده خانه نشین درون گرا و تا حدودی منزوی تبدیل شده بودم به یک زن متاهل کوله به دوش که اغلب اوقات تنها سفر میکند. اینکه روی تاهل تاکید میکنم دلیلش این است که اتفاقاً همین یک واژه انگار معادله ها را بر هم می زند و من را از زنی که قرار بوده است باشم دور میکند. گاهی فکر می کنم یک زن نویسنده متاهل خانه نشین و درونگرا چقدر برای گفتمان مردسالارانه جامعه که زن هایی با توانایی های عجیب می‌خواهد ایده‌آل است . زنی که در خانه می‌ماند و دنیایی خشن بیرون “ناز بودنش” را مختل نمی‌کند یعنی که خیلی خوب می‌تواند وظایف مادری و همسری اش را انجام دهد و در کنار تمام این نقش‌های سنتی مثل زنان مدرن شغلی هم در خانه دارد و دستش تو جیب خودش است.
هر کجا مرز کشیدند شما پل بزنید
مریم مزروعی نیز به قول خودش افغانستانی را که دیده در چند خط میگنجاند. او مینویسد: ناگهان میبینی سفر در زمان دیگر افسانه نیست. چشم هایت را میگشایی و ایستاده ای وسط تاریخ، قسمت نجیبش اما، لباس ها، دیوار ها، گویش ها و… است.
افغانستان را ، بامیان را ، مزار شریف را ، هرات و کابلستان را باید دید، باید بوییدباید به تماشای تمام آن چیزی رفت که نه لنز دوربین ها از پس نمایشش بر می آیدو نه قلم ها به توصیفش و البته نه گفته های هرزه ی سیاستمداران به تحقیرش…
سفر تجربه است
جاسم غضبانپور،از عکاسان جنوبی برجسته ی مستند اجتماعی نیز در مصاحبه اش با آنگاه در پاسخ به سوال ” هر شهر شبیه به چیست؟” می‌گوید: هرشهری شبیه خودش است. هیچ شبیه چیز دیگری نیست واقعاً. یعنی آبادان را با خرمشهر که با هم در ۱۵ کیلومتر بیشتر فاصله ندارند نمی‌توانند با هم مقایسه کرد. این سوال که شما دارید برای منم بچه که همیشه مطرح بوده است که مثلاً کارمند شرکت نفت که در شرکت نفت خانه دارد توی آبادان بهش ویلا داده اند بعد بهش وام خرید خانه هم دادند چرا می آید و در خرمشهر خانه می‌خرد. چرا آبادان نمیخرد؟ یعنی هر کدام هویت خاص خودشان را دارند آبادان آنقدرمهاجرنشین بود که کسی آن را برای سکونت دائمی انتخاب نمی‌کرد همه می‌آمدند خرمشهر خانه دائمی خریدند . در بوشهر هم کنگان و لنگه به هم چسبیده اند اما کاملاً دو چیز متفاوت هستند. حتی اگر با جاشو هایشان هم بنشینی و صحبت کنی میبینی که چقدر تفاوت دارند. چقدر چیزهای خاص خودشان را دارند، معماری شان، خوراکشان، آداب و رسومشان و اصلاً خلق و خویشان …
در ادامه مطالب مجله نیز یاداشت هایی با عناوین “بوم گردی”، “جنبش مردمی خودجوش”، “مست و مسخ سفر”، “سفرآدمی را مهربان تر میکند” و… آمده است.
مجله آنگاه که فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۵ شروع کرده تاکنون در 11شماره به بررسی موضوع‌های جذابی از جمله «کافه و کافه‌نشینی»، «کانون پرورش فکری و نوجوانان»، «ترانه‌های عامه‌پسندی»، «گالری؛ مهجور موثر»، «خیام، شاعر اکنون» و… پرداخته است. علاقه‌مندان به خرید این مجله می‌توانند از طریق سایت مجله و یا کیوسک‌های روزنامه‌فروشی نسبت به تهیه آن اقدام کنند.
انتهای پیام
مرتبط با :
آنگاه
خیلی عالی بود
عالی