صنعت نمایشگاهی در پسا بحران؛ بازگشت به حیات با تاب‌آوری سازمانی
تعطیلی گسترده، افت مشارکت بین‌المللی، چالش‌های لجستیکی و کاهش تقاضا، تنها بخشی از آثار بحران‌ها بر صنعت نمایشگاهی بوده است. در چنین شرایطی، سوال اساسی این است؛ صنعت نمایشگاهی چگونه می‌تواند در شرایط پسابحران، خود را بازسازی کرده و حتی قوی‌تر از گذشته بازگردد؟
برای مشاهده جدیدترین اخبار کسب و کار کاماپرس را در اینستاگرام دنبال کنید.
برای بررسی این موضوع، سینا کرمی، مدیرعامل شرکت مدیریت رویداد یسرا و کارشناس رسانه صنعت نمایشگاهی در گفت‌وگو با کاماپرس به بررسی ابعاد مختلف تاب‌آوری سازمانی در صنعت نمایشگاهی و راهکارهای برون رفت از بحران پرداخته است.
تاب‌آوری سازمانی یعنی چه و چه نسبتی با صنعت نمایشگاهی دارد؟
مفهوم تاب‌آوری سازمانی ریشه در رشته‌های مختلف علمی مانند فیزیک، اکولوژی و روانشناسی دارد و به مرور زمان تکامل یافته است. به طور مثال در حوزه روانشناسی، تاب‌آوری به توانایی افراد در غلبه بر مشکلات، استرس و حوادث آسیب‌زا اشاره دارد. پژوهشگرانی مانند امی ورنر در دهه ۱۹۵۰ میلادی، با مطالعه کودکانی که در شرایط سخت رشد کرده بودند اما به بزرگسالانی موفق تبدیل شدند، این مفهوم را مطرح کردند.
در دهه ۱۹۸۰، مفهوم تاب‌آوری به تدریج وارد ادبیات مدیریت و نظریه سازمان شد. در دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ با وقوع حوادث و بحران‌های بزرگ صنعتی، توجه به توانایی سازمان‌ها برای مقاومت در برابر شرایط دشوار افزایش یافت. در این دوران، مفهوم تاب‌آوری فراتر از مدیریت بحران صرف، به یک رویکرد استراتژیک تبدیل شد. تمرکز از «بازگشت به حالت اولیه» به «بازگشت به حالتی بهتر و قوی‌تر» بعد از تحمل شرایط دشوار و سخت، تغییر پیدا کرد.
بیشتر بخوانید:
چه ابعاد و ویژگی‌هایی در تاب‌آوری سازمانی مهم هستند؟
آگاهی موقعیتی به توانایی سازمان در درک صحیح و به موقع محیط عملیاتی خود در هر شرایطی اشاره دارد. شامل شناخت نقاط قوت و ضعف داخلی و همچنین تحلیل ریسک‌های خارجی اقتصادی، سیاسی، فناورانه است. با پیش‌بینی سناریوهای بحرانی احتمالی، سازمان می‌تواند آمادگی بیشتری برای مقابله با آنها داشته باشد.
ظرفیت سازگاری نیز به توانایی سازمان برای انعطاف‌پذیری و تنظیم سریع خود با محیط جدید اشاره دارد. این انعطاف‌پذیری در ساختارها، فرآیندها و فرهنگ سازمانی نمود پیدا می‌کند. شامل توانایی در تصمیم‌گیری‌های سریع و مبتنی بر داده و همچنین نوآوری و تغییر در استراتژی‌ها است.
شناسایی بخش‌های مهم و حیاتی سازمان که در صورت وقوع بحران آسیب‌پذیر هستند. مدیریت این آسیب‌پذیری‌ها برای حفظ عملکرد اصلی سازمان در زمان بحران ضروری است.
در شرایط بحرانی چه استراتژی‌هایی برای حفظ تاب‌آوری توصیه می‌شود؟
در حال حاضر، تاب‌آوری سازمانی به عنوان یک قابلیت استراتژیک شناخته می‌شود که به سازمان‌ها اجازه می‌دهد نه تنها از بحران‌ها جان سالم به در ببرند، بلکه از آنها برای نوآوری، رشد و ایجاد مزیت رقابتی پایدار استفاده کنند. از جمله استراتژی‌های تاب‌آوری در شرایط سخت اقتصادی می‌توان به مدیریت مالی هوشمندانه و مدیریت فعالانه نقدینگی اشاره کرد که حفظ و مدیریت جریان نقدینگی، اولویت اصلی در شرایط بحرانی است. کاهش هزینه‌ها جهت شناسایی و حذف هزینه‌های غیرضروری بدون آسیب رساندن به عملیات اصلی اهمیت دارند. تنوع‌بخشی به منابع درآمد نیز با اتکا به یک منبع درآمد، ریسک را در دوران رکود افزایش می‌دهد.
نمایشگاه‌ها چقدر در این مسیر نقش دارند؟
تمرکز بر مشتری و بازاریابی استراتژیک در این دوران حیاتی است؛ از جمله درک تغییر رفتار مصرف‌کننده در دوران رکود و انطباق با نیازهای جدید آنها، حفظ ارتباط با مشتریان و ایجاد وفاداری از طریق ارائه ارزش‌های جدید همچنین استفاده از بازاریابی دیجیتال و ابزارهای مقرون‌به‌صرفه برای حفظ حضور در بازار.
همواره حضور در نمایشگاه‌ها، بهترین ابزار بازاریابی هستند. به عنوان مثال در ایام تعطیلی فضای پروازی اخیر در کشور، برخی شرکت‌های صادرات محور ایرانی با حمل و نقل زمینی در یکی از نمایشگاه‌های کشور ترکیه حضور یافتند و آن شرایط خاص مانع حضور و بهره‌مندی از فرصت حضور در یک نمایشگاه بین‌المللی نشد.
نیروی انسانی و نوآوری چقدر در تاب‌آوری نقش دارند؟
سرمایه‌گذاری بر نیروی انسانی از مهم‌ترین اقدامات است. این کار با آموزش و توسعه مهارت‌ها، افزایش تاب‌آوری کارکنان از طریق آموزش مهارت‌های حل مسئله و مدیریت استرس امکان‌پذیر است. همچنین حفظ و ارتقاء رفاه کارکنان اهمیت بالایی دارد چراکه سازمان‌های تاب‌آور، سلامت و رفاه نیروی کار خود را در اولویت قرار می‌دهند. نیروی کار توانمند، قدرت سازمان برای سازگاری با شرایط را افزایش می‌دهد.
نوآوری و تحقیق و توسعه اهمیت زیادی دارد. شرکت‌هایی که در زمان رکود در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌توانند از روندهای نوظهور و تغییر رفتار مصرف‌کننده در آینده بهره‌مند شوند. نوآوری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا چالش‌ها را به فرصت تبدیل کرده و رشد بلندمدت را تقویت کنند.
تاب‌آوری، یک تلاش جمعی است یا فردی؟
تاب‌آوری یک تلاش فردی نیست، بلکه یک ظرفیت جمعی است. سازمان‌های تاب‌آور با مشتریان، تامین‌کنندگان، رقبا و حتی دولت‌ها، شبکه‌ای از ارتباطات پویا ایجاد می‌کنند تا در مواقع بحران از منابع مشترک و حمایت‌های بیرونی استفاده کنند.
تاب‌آوری سازمانی به معنای ایستادگی در برابر بحران‌ها نیست، بلکه به معنای توانایی سازگاری و بازگشت به وضعیت عادی و حتی بهتر با بهره‌گیری از فرصت‌های جدید است. رهبری قوی، فرهنگ سازمانی مثبت و مدیریت ریسک مؤثر، از جمله عوامل مهم در تقویت تاب‌آوری هستند.
انتهای پیام
مرتبط با:
