در سال 1335 مرحوم باب اله آقاجانیان از افراد خیر و خوشنام منطقه کرگانرود تالش (که در آن زمان با بیش از صد دکان مرکز تبادل کالا و امور خدماتی بود) در سه نقطه آب دنگ را احداث نمود. (آب دنگ دستگاهی بوده همانند آسیاب جهت جدا کردن پوست برنج و گندم که به کمک فشار آب کار می کرد) و سالیان متمادی به کشاورزان منطقه خود ارائه خدمات کرده و به صورت حق العمل کاری در کارگاه آب دنگ شلتوک های کشاورزان را تبدیل به برنج سفید می نمود. در دهه شصت آقای قسمت آقاجانیان فرزند مرحوم باب اله به فکر تجمیع کارگاه ها در یک نقطه افتاد، برنجکوبی امیرتالش را با دو خشککن 2.5 تنی که با الکتروموتورهای دیزلی انگلیسی بلاک استون کار می کرد را احداث نمود و در سال 1373 بعد از در همان محل، کارخانه را در زیربنای 750 مترمربع با ظرفیت تولید 540 تن سالیانه متشکل از 8 خشککن 3 تنی و 4 دستگاه کانکا سفیدکن با امکانات روز دهه هفتاد توسعه داد. وی که همزمان در کادر اداری وزارت آموزش و پرورش مشغول تعلیم و تربیت دانش آموزان بود در کنار شغل معلمی خود به شغل پدری هم ادامه داد و با دریافت اولین کد اقتصادی در روستای یاد شده در راستای تعامل و همکاری با کشاورزان منطقه در تولید برنج با کیفیت بومی محلی تالش و عرضه آن به سازمان ها و ارگان های مختلف از جمله تامین سبد کالای کارکنان وزارت نفت نقش به سزایی در معرفی برنج منطقه ایفا نمود…