روایت پارسان از مسیر پر چالش رشد در بازار نرم افزار سازمانی
پارسان یکی از یکپارچهترین ارائهدهندگان راهکارهای ERP ایرانی است که با اتکا به سالها تجربه در توسعه نرمافزارهای سازمانی، زیرساختی کامل برای مدیریت مالی، اداری، عملیاتی و فرایندی شرکتهای متوسط و بزرگ فراهم میکند. این مجموعه با رویکردی بومی و مبتنی بر نیازهای واقعی کسبوکارها، توانسته در صنایع مختلف پیادهسازیهای گستردهای انجام دهد.
در همین راستا، مهدی سلگی، مدیرعامل شرکت پارسان در گفتوگویی اختصاصی با کاماپرس، از مسیر شکلگیری پارسان تا چالشها، فرصتها و جایگاه ERP در اقتصاد ایران سخن میگوید.
برای مشاهده جدیدترین اخبار کسب و کار کاماپرس را در اینستاگرام دنبال کنید.
پارسان چطور متولد شد؟ چه نیازی در بازار دیدید که تصمیم گرفتید چنین شرکتی ایجاد کنید؟
پارسان از ابتدا یک شرکت کاملا استارتاپی نبود؛ سابقهاش هم قدیمیتر از موج استارتاپهای دهه اخیر است. داستان از اواخر دوران دانشجویی من شروع شد؛ زمانی که مثل خیلی از جوانها عطش کار کردن و تجربه بازار داشتم. پروژهای در حوزه نرمافزار خودرو گرفتیم و با چند نفر از دوستانم که در پلیتکنیک بودند یک تیم شکل دادیم.
بدون تجربه شرکتداری، همان زمان شرکت را ثبت کردیم و فکر میکردیم قرار است تحول بزرگی ایجاد کنیم. چند سال اول، عملاً دوران سعی و خطا بود؛ باید یاد میگرفتیم اصلاً مدیریت شرکت یعنی چه، چون محتوا و آموزش بیزینسی مثل امروز فراگیر نبود و ناچار بودیم آدمهایی پیدا کنیم که تجربه عملی داشته باشند.
ما ابتدا محصولی بر اساس یک پروژه ساختیم اما خیلی زود فهمیدیم بازار آن زمان ایران ظرفیت پذیرشش را ندارد. به همین دلیل از حوزه تولید وارد موضوع سیستمهای یکپارچه مالی و اداری شدیم. بعد هم وارد پروژههای کشاورزی شدیم؛ حوزهای که من شخصاً به آن علاقه داشتم. در سالهای ۸۶ تا ۸۸ چند پروژه موفق اجرا کردیم؛ آن هم زمانی که راهکارهای تحت وب هنوز در کشور رایج نبود.
دهه اول فعالیت ما صرف تجربهاندوزی شد. از سال ۹۰ نسل جدید ERP خود را بهصورت فول وببییس طراحی کردیم. همه تجربههای قبل باعث شد به این نقطه برسیم؛ نقطهای که امروز محصول «پارسان» نتیجه همان سالها تلاش و آزمون و خطاست.
پارسان امروز چه جایگاهی در حوزه نرمافزارهای سازمانی دارد؟
از نظر یکپارچگی، جزو معدود زیرساختهایی هستیم که کاملاً فول یکپارچه است. در بسیاری از برندهای معروف میبینید دو ماژول روی یک پلتفرماند و ده ماژول روی پلتفرم دیگر، اما ما همه زیرسیستمها را یکپارچه طراحی کردهایم.
این فقط ادعا نیست؛ تجربه اجراییاش را هم داریم. در یکی از بزرگترین شرکتهای ایرانی با بیش از ۷۰۰ همت گردش مالی، ۳۰ شعبه، چند هزار نیرو و ۲۰ میلیون تن جابهجایی کالا، پارسان بهصورت کامل و یکپارچه پیادهسازی شد.
با این حال، همه سازمانها ظرفیت پذیرش یک ERP کامل را ندارند. شرکتهای کوچک بعضاً زیرساخت یا فرهنگ لازم برای این سطح از شفافیت و نظم را ندارند. ولی هر جا زیرساخت و اراده وجود داشته باشد، پارسان اجرا شده و نتیجه داده است.
به چالش پوششدادن تمام نیازهای سازمانها اشاره کردید. آیا پارسان میتواند همه این نیازها را در یک نرمافزار پاسخ دهد؟
ما تلاش کردیم راهکار واحدی ارائه دهیم که سازمان بتواند همه فرآیندها را با یک سیستم پوشش دهد؛ اما واقعیت این است که نرمافزار سازمانی فقط محصول نیست. فرهنگ، فرایند، نیروی انسانی و نگاه مدیران تعیین میکند اجرای ERP موفق باشد یا نه.
مثلاً امروز هم میبینیم که یک سازمان بزرگ ۵۰ پیمانکار سختافزار و نرمافزار دارد؛ از یک فرد تا شرکتی با ۴۰ سال سابقه. این یعنی استراتژی فناوریاطلاعات آن سازمان مشکل دارد. ERP یعنی شفافیت، تولید دیتا و نظم؛ چیزی که هنوز در بخشهایی از اقتصاد ایران مقاومتهایی نسبت به آن وجود دارد.
خودتان را تا چه اندازه کارآفرین میدانید؟
ورود من به این مسیر کاملاً دلی بود. اولین بار که برای استخدام رفتیم، فکر میکردم خوب حرف زدم و فردا به من زنگ میزنند، اما به دوستم زنگ زدند، بعداً که خودم کارفرما شدم فهمیدم آن شرکتها دنبال آدمی بودند که فقط کار را انجام دهد، نه کسی که ساختار عوض کند یا نقد کند. ناخودآگاه در من بود که نمیتوانم کارمند جایی باشم.
کارآفرینی سختی زیاد دارد، از مالیات و بیمه تا فشار نقدینگی و بحرانها، اما لذت بزرگی هم دارد. لذت اینکه میبینی آدمها کنار تو رشد میکنند، مدیر میشوند، زندگیشان بهتر میشود. بیش از هزار نفر تا امروز به شکلهای مختلف با من کار کردهاند و دیدن رشد آنها برای من ارزشمند است. بهنظرم کارآفرینی یک نوع انتخاب الهی است؛ انگار وسیلهای هستی تا آدمهایی دور هم جمع شوند و رشد کنند.
پارسان از ابتدای تولد تا به امروز چه چالش هایی را پشت سر گذاشته و روش مدیریتی شما برای پشت سر گذاشت این چالش ها چه بوده؟
من شاید بدشانسی داشتم که کمتر شریک خوبی در مسیرم پیدا شد؛ در ایران فرهنگ شراکت هنوز چالشهای خودش را دارد. ما دوبار ورشکست شدیم؛ اولین بار در سال ۸۷ بود که پروژه مهمی داشتیم که ناگهان از سمت کارفرمای دولتی متوقف شد. تمام تیم آسیب دید و عملاً از صفر شروع کردیم. بسیاری در آن شرایط شرکت را میبستند، اما ما ماندیم و دوباره ساختیم.
دومین بار هم در سال ۹۷ بود که با یک مجموعه بانکی همکاری میکردیم. تغییر مدیریت آن مجموعه باعث شد پروژه متوقف شود و مطالبات ما پرداخت نشود. دوباره تیم ضربه خورد اما اینبار هم عبور کردیم.
آنچه ما را نگه داشت، یکی عشق به کاری بود که انجام میدهیم، و دیگری یادگیری مدیریت بحران و روحیهدادن به تیم. اینکه تیم چهار ماه حقوق نگیرد اما همچنان کنار تو بماند، نیازمند اعتماد دوطرفه است. من همیشه تلاش کردهام شأن آدمها حفظ شود، تا به امروز در جمع به کسی تذکری ندادهام، شاید در خلوت واکنشی نشان داده باشم اما هرگز در جمع به شان آدم ها توهین نکرده ام و فکر میکنم همین باعث وفاداری تیم شده است.
در بحث نرم افزارهای سازمانی، گفتید که پذیرش این نرم افزار در بعضی از سازمان ها و ارگان ها با چالش مواجه می شود. پارسان مناسب چه نوع کسبوکارهایی است؟
نیاز است پیش مقدمه ای راجه به این موضوع بگویم.مقاومت شرک ها دلایل مختلفی دارد. بخش عمده ای از اقتصاد ما، اقتصاد دولتی است و بخشی از بازار دولتی را تشکیل می دهند و متاسفانه روی فرهنگ بازار هم اثر میگذارند. نرم افزار سازمانی یعنی شفافیت، تولید محتوا، تولید اطلاعات و ما به صورت ذاتی هنوز در این قضیه به چالش می خوریم و برایمان سخت است که مدارک و اسناد را مستند کنیم.
در وهله دوم، کمتر مدیری در بخش دولتی پیدا می شود که جسارت پذیرش این تغییرات را داشته باشد، چون نسبت به شفافیت و مزیت هایی که این نرم افزارها دارند، ناآگاه است.
پارسان برای شرکتهای متوسط و بزرگ طراحی شده؛ جایی که نیاز به نظم، یکپارچگی، شفافیت و مدیریت داده جدی است. برای کسبوکارهای کوچک نیز نسخه ابری در حال راهاندازی است، اما محصول اصلی ما مناسب کسبوکارهایی است که ساختار فرایندی و مدیریتی مشخص دارند و میخواهند رشد کنند.
نام «پارسان» چه فلسفهای دارد؟
پارسان بر پایه یک نگاه فرهنگی ساخته شده؛ ما میخواهیم با مشتری رابطهای محترمانه و صمیمی داشته باشیم و او را صرفا خریدار محصول نبینیم. ریشه ایرانی نام برای من مهم بود؛ چون باور دارم ایران سابقه محصولسازی قوی دارد؛ چه در فرش، چه سفال، چه معماری و اگر امروز در فناوری عقب هستیم، بهخاطر فاصله تاریخی با مسیر توسعه است. قاعده محصولسازی را همیشه بلد بودیم؛ حالا تلاش کردیم آن را در دنیای فناوری نیز بهکار بگیریم.
انتهای پیام
مرتبط با:
