شهرداری تهران با انجام یک پژوهش جدید بر لزوم تعریف الگوهای ترافیکی پس از زلزله در مناطق مختلف تاکید کرد.
به گزارش کاماپرس، بر اساس داده‌های لرزه‌ای تهران چندین زلزله شدید را در بازه‌های زمانی ۱۵۰ ساله تجربه کرده و به همین دلیل نمی‌توان احتمال وقوع زمین لرزه در این شهر را نادیده گرفت؛ چرا که تهران از سال ۱۲۰۹ خورشیدی با زلزله شدیدی مواجه نشده و ضروری است که قبل از وقوع زلزله آمادگی برای اقدامات اضطراری پس از وقوع بحران فراهم شود.
مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرداری تهران به تازگی در این رابطه پژوهشی انجام داده و در این پژوهش بر لزوم پیش‌بینی تقاضای سفر شهری پس از زلزله تاکید کرده است. در پژوهش منتشر شده راهکارهایی نیز برای شناسایی مقصد شهروندان پس از زلزله احتمالی پیشنهاد شده است.
بیشتر بخوانید:
بر اساس مطالعات انجام شده، با توجه به تاریخچه زمین لرزه‌ها و وجود گسل‌های فعال و لرزه خیز در گستره تهران، به منظور آمادگی و مدیریت شرایط پس از بحران، لازم است در مرحله اول مشخص شود که در صورت وقوع زلزله چه مکان‌هایی با آسیب بیشتری روبرو می‌شوند.
در مرحله دوم نیاز است که در صورت بروز زلزله، سفرهای احتمالی توسط اقشار مختلف مردم پیش بینی شده باشد. از آنجا که علاوه بر سفرهای مردم عادی، گروه‌های امداد رسانی نیز باید سریع خود را به محل‌های حادثه دیده برسانند، ازدحام ترافیک قابل توجهی در خیابان‌ها رخ خواهد داد.
با توجه به اینکه در کشورهای مختلف پس از وقوع زلزله رفتارهای ترافیکی متفاوتی از مردم دیده شده است، برای جلوگیری از هجوم افراد در زمان خروج از شهر، لازم است مردم از راهکارها و اقدامات برنامه ریزی شده برای افزایش آمادگی در زمان بحران مطلع باشند.
ضرورت بررسی الگوهای ترافیک پس از زلزله
با وجود اینکه در مورد ترافیک پس از زلزله‌های ایران، اطلاعات دقیقی موجود نیست، نتایج این پژوهش یادآوری کرده که الگوهای ترافیک پس از زلزله در مناطق مختلف متفاوت بوده و نیاز است تا این مساله در هر منطقه به‌طور جداگانه بررسی شود.
عواملی مانند سفر افراد، زمان سفر، مبدأ و مقصد سفر و وسایل نقلیه مورد استفاده باید مورد بررسی قرار گیرند. با بررسی سفرهای احتمالی افراد پس از زلزله و تقسیم بندی آن‌ها به دسته‌های مختلف، پیش بینی تقاضای سفرهای احتمالی امکان پذیر است.
در این بررسی ابتدا منطقه ۱۰ تهران که بر اساس اطلاعات بدست آمده از مطالعات و اولویت بندی فازهای مطالعاتی پتانسیل خطرپذیری بالاتری نسبت به سایر مناطق داشت، برای مطالعه انتخاب شد، سپس ۴ سناریوی زلزله در نظر گرفته شد که زلزله‌های روزهنگام با شدت زیاد حدود ۷ ریشتر و کم حدود ۵ ریشتر و همچنین شب هنگام با شدت زیاد و کم را شامل می‌شد.
سپس برای هر فرد توضیح داده شد که با توجه به سن ساختمانی که در آن زندگی می‌کند و همچنین نوع اسکلت ساختمان هر کدام از سناریوهای زلزله شدید یا متوسط، می‌تواند چه میزان خسارت را به ساختمان آن‌ها وارد کند. در این پژوهش همچنین میزان خرابی پل‌ها و بسته شدن احتمالی راه‌ها در منطقه مورد مطالعه با استفاده از برخی مطالعات جهانی شرح داده شد. در این حالت با تصور شرایط افراد در هر خانواده، بهتر می‌توان برای سفر احتمالی پس از رخداد زلزله تصمیم‌گیری کرد.
تحلیل داده‌ها برای تعیین سفرهای احتمالی افراد پس از زلزله
با تحلیل این داده‌ها می‌توان با تعیین سفرهای احتمالی افراد و هدف سفر و مقصد آن‌ها، اقدامات مدیریتی برای آمادگی معابر شهری را انجام داد. این اقدامات شامل در نظر گرفتن خطوط ویژه برای امدادرسانی در شریان‌های حیاتی و اطلاع رسانی به مردم درباره آمادگی شهر در زمان بحران می‌شود.
همچنین، ارائه اطلاعات درباره مکان‌های اسکان موقت و امکانات در زمان بحران به مردم و داشتن گواهی سازمان نظام مهندسی برای ساختمان‌ها در زمان خرید و اجاره خانه به افراد، می‌تواند تصمیم گیری‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. افزایش ظرفیت راه‌های خروجی شهر و استفاده از میانه‌های با قابلیت کنترل و بازشدگی و پمپ بنزین‌های سیار نیز اقدامات دیگری در این زمینه هستند.
به نقل از اکو ایران، با اطلاع از تقاضای سفر مردم عادی و مسیرهای امدادرسانی می‌توان اقدامات لازم به منظور آمادگی هرچه بیشتر شهر قبل از وقوع زلزله را انجام داد. این موضوع می‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش اثرات منفی بحران زلزله در شهر داشته باشد.
انتهای پیام
