اولین ضربه جنگ 12 روزه به صنعت گردشگری وارد شد
صنعت گردشگری در روزهای بحرانی جنگ 12 روزه و هفته‌های بعد از آن با افت 70 تا 80 درصدی در زمینه برگزاری تورها مواجه شد. عدم رغبت مردم به سفر، کمبود نقدینگی، بی ثباتی، تعلیق پروازها و نگرانی‌ها از وضعیت آینده کشور تنها بخشی از دلایل این افت بود.
حمید کریمی، مدیرعامل آژانس گردشگری ناخدای سفر در گفتگوی اختصاصی با کاماپرس از چالش‌های صنعت گردشگری به عنوان ویترین کسب و کارهای آسیب دیده از جنگ 12 روزه سخن به میان آورده است.
شرایط اخیر چه آسیب‌هایی به کسب‌وکار شما وارد کرده و در این زمینه چه ضرر و زیان‌هایی متحمل شده‌اید؟
واقعیت این است که به صورت مختصر و خلاصه نمی‌توان به این چالش‌ها پرداخت. اگر به عقب برگردیم، از اوایل دهه ۱۳۹۰ نوسانات ارزی به‌تدریج آغاز شد، سپس با رکود اقتصادی، شیوع ویروس کرونا، و در دو سال اخیر نیز با درگیری‌های نظامی در فلسطین و در ادامه جنگ اخیر، هرکدام از این رویدادها ضربات جدی به کسب و کارها وارد کرده‌اند. همیشه به دوستانم می‌گویم که صنعت گردشگری مانند ویترین کسب و کارها است و معمولا اولین سنگی که به مغازه می‌خورد،، ویترین فرو می‌ریزد.
از طرف دیگر، مردم نیز در سال‌های اخیر دیگر توان هزینه‌کرد ندارند و نگران هستند. اکنون یکی از مشکلات ما در حوزه مسافرت این است که مسافران به دلیل امکان تعلیق پروازها از برگشت به کشور اطمینان ندارند و همین موضوع مانع تصمیم‌گیری برای سفر می‌شود. در خصوص آسیب‌ها، باید صادقانه بگویم که در کشور ما هیچ برنامه مشخصی برای گردشگری وجود ندارد و هیچ حمایتی هم صورت نمی‌گیرد.
علاوه بر این، ما سال‌ها برای اجرای تورهای ورودی برنامه‌ریزی کرده‌ایم و با زحمت فراوان توانستیم هفت یا هشت گروه از آمریکا و انگلستان را برای سفر به ایران هماهنگ کنیم. در آن زمان، فکر می‌کنم اوایل دولت آقای روحانی یا اواخر دولت آقای احمدی‌نژاد بود، با وزارت امور خارجه مکاتبه کردیم اما پاسخ دادند که از کشورهای دیگر مسافر جذب کنید. از کشورهای دیگر هم اگر مسافری بیاوریم، انتقال پول با مشکلات بسیاری مواجه است. اکنون شرکتی در امارات ثبت کرده‌ایم، اما حتی اگر پول به آن حساب واریز شود، ما به منابع مالی در داخل کشور نیاز داریم و امکان انتقال وجود ندارد.
آیا شما در جنگ 12 روزه و هفته‌های بعد از آتش بس در زمینه نیروی انسانی شرکت نیز دچار چالش شدید؟
در سال جاری، با وجود جنگ، بسیاری از شرکت‌های بزرگ و حتی نهادهای دولتی و حاکمیتی نیز مجبور به تعدیل نیرو شده‌اند. اما ما در ناخدای سفر علی رغم فشارها، حقوق کارکنان را نه‌تنها کامل پرداخت کرده‌ایم، بلکه در دو ماه اخیر حتی زودتر از موعد مقرر حقوق‌ها را واریز کرده‌ایم و قطعاً درک می‌کنید که حفظ تعهدات در چنین شرایطی چقدر سخت است.
کاهش تقاضا در صنعت گردشگری از نظر آمار و ارقام چگونه بوده است؟
از زمان کرونا به بعد، به‌ندرت توانسته‌ایم تور ورودی داشته باشیم. چند گروه از عراق و تعداد معدودی از فرانسه آمدند، اما این تعداد به‌قدری کم بود که حتی هزینه اجاره چند روزه دفتر را هم پوشش نمی‌داد. به‌نظر من میزان ورودی عملاً صفر شده و بدتر از قبل نیز شده است؛ چرا که ترس مردم بیشتر شده است. در مورد تورهای خروجی نیز، برآورد من این است که با افتی بین ۷۵ تا ۸۰ درصد مواجه بوده‌ایم.
پیش‌بینی شما از آینده صنعت گردشگری چیست؟ با توجه به فضای مبهم موجود، آیا دیدگاهی نسبت به آینده این کسب و کار دارید؟
دو دیدگاه می‌توان در این زمینه در نظر گرفت. اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم، باید بگوییم که آینده ممکن است بسیار سخت و پرچالش باشد. البته قابل پیش‌بینی نیست و ممکن است برعکس صحبت‌هایی که انجام دادم، شرایط بهتر شود. امیدوارم در ماه‌های آینده حداقل از حالت بلاتکلیفی خارج شویم و وضعیت مشخص‌تری پیش‌رو داشته باشیم.
در این شرایط سخت که بسیاری از کسب‌وکارها، به‌ویژه در حوزه گردشگری، دچار مشکل شده‌اند، شما از چه راهکاری برای تاب‌آوری استفاده کرده‌اید؟
ما هم در مقطعی تعدیل نیرو انجام داده ایم اما این بار تلاش کردیم تا به این مرحله نرسیم. همانطور که می‌دانید، برخی کسب‌وکارها به‌طور کامل تعطیل شدند و برخی دیگر با حداقل ظرفیت ادامه دادند. اما ما با رویکردی ترکیبی، شامل هوشمندی، صبر و توکل، سعی کردیم دوام بیاوریم. در این دوره بحرانی واقعاً نمی‌شود با برنامه‌ریزی دقیق جلو رفت، بلکه باید با انعطاف و تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای مسیر را تغییر داد و طی کرد.
و سخن پایانی؟
به شخصه همیشه سعی کرده‌ام به همکاران امید بدهم و به آن‌ها بگویم که زندگی همین است؛ روزهای سخت و آسان دارد. مردم ما سال‌هاست سختی کشیده‌اند. بیش از هر چیز، امید و استقامت مهم است.
یکی از آرزوهای من این است که مردم ایران، همه بتوانند هر سال حداقل یک سفر داخلی خوب و یک سفر خارجی مناسب داشته باشند. فرقی ندارد از روستا باشند یا شهر، از طبقه بالا یا پایین؛ امیدوارم همه مردم زندگی شاد و خوشی داشته باشند. از نظر من، سفر چیزی فراتر از هزینه است. خود من بارها در شرایط سخت سفر رفته‌ام و بعد از آن با گشایش‌هایی در زندگی مواجه شده‌ام. امیدوارم مردم بتوانند سفر بروند و زندگی‌شان پر از برکت و شادی باشد.
انتهای پیام
مرتبط با:
