از شعار تا سازوکار؛ روایت «یک پیوند» میان کسب‌وکار و نیکوکاری
به مناسبت روز جهانی استاندارد، رویداد «هم‌افزایی یک پیوند» به میزبانی موسسه افرا با محوریت نقش استاندارد در پیوند مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) و نیکوکاری پایدار در مؤسسه نیکوکاری رعد برگزار شد.
برای مشاهده جدیدترین اخبار کسب و کار کاماپرس را در اینستاگرام دنبال کنید.
به گزارش کاماپرس، بیش از ۲۰۰ نفر از مدیران کسب‌وکارهای پیشرو، فعالان نیکوکاری و نمایندگان سازمان‌های مردم‌نهاد گرد هم آمدند تا درباره نقش استاندارد در ایجاد زبان مشترک میان شرکت‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد گفت‌وگو کنند.
در این نشست، شرکت‌کنندگان با بررسی چالش‌ها و تجارب خود، مسیرهایی تازه برای افزایش اعتماد، شفافیت و پایداری در نیکوکاری ترسیم کردند.
معنا، رکن فراموش شده در مسئولیت اجتماعی
حامد قنادپور، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با نگاهی ریشه‌ای به موضوع گفت: هدف اصلی هر کسب‌وکار، بدون شک سودآوری است، اما این هدف زمانی پایدار می‌شود که پشت آن یک «فلسفه بنیادین» یا معنا وجود داشته باشد.
به گفته او، کسب‌وکارهایی که فلسفه روشنی دارند و می‌دانند چرا فعالیت می‌کنند، در اجرای مسئولیت اجتماعی نیز اصیل‌تر و مؤثرترند.
قنادپور افزود: مسئولیت اجتماعی نباید به ابزاری تبلیغاتی تبدیل شود؛ مخاطب امروز، به‌ویژه نسل‌های جدید، رفتارهای غیرواقعی و نمایشی را به‌خوبی تشخیص می‌دهند.
او با اشاره به ضرورت استانداردسازی در این حوزه گفت: استاندارد، ابزاری است برای تعریف شاخص‌های سنجش‌پذیر و شفافیت عملکرد. این سازوکار باعث می‌شود همکاری میان شرکت‌ها و نهادهای نیکوکاری واقعی‌تر، هدفمندتر و مبتنی بر اعتماد شکل بگیرد.
خلاقیت، کلید ارتباط موثر با کسب‌وکارها
مصطفی شعبان‌پور، مدیر مسئولیت اجتماعی دیجی‌کالا با تأکید بر اهمیت خلاقیت در پیشنهاد همکاری از سوی سازمان‌های نیکوکاری گفت: شرکت‌ها فقط منابع مالی نیستند؛ ظرفیت‌های رسانه‌ای، لجستیکی، فناورانه و انسانی دارند که می‌تواند در خدمت نیکوکاری قرار گیرد.
او افزود: بسیاری از نهادهای مردم‌نهاد هنوز همکاری را صرفاً در قالب درخواست پول می‌بینند، در حالی‌که ما انتظار داریم خلاقیت ببینیم؛ طرح‌هایی که با امکانات موجود شرکت پیوند بخورد.
شعبان‌پور مدل همکاری را شبیه یک رابطه B2B اجتماعی دانست و توضیح داد: «سمن‌ها باید محصول تغییر اجتماعی خود را تعریف کنند؛ یعنی مشخص کنند قرار است چه مسئله‌ای را حل کنند و اثر کارشان چطور سنجیده می‌شود. در مقابل، شرکت‌ها هم دلایل مشخصی برای ورود دارند: ارتقای برند، ایجاد ارتباطات جدید، بهبود روحیه کارکنان یا ایفای نقش مؤثر در جامعه.
او در پایان تأکید کرد که اعتمادسازی فرایندی زمان‌بر است و «رسیدن به همکاری پایدار، نیازمند صبر، برنامه‌ریزی و گفت‌وگوی مستمر» است.
حفظ اصالت در همکاری با برندها
معین کامرانی، مدیرعامل مؤسسه ارفک با اشاره به تجربه تعامل با شرکت‌ها گفت: گاهی سازمان‌های نیکوکاری برای ادامه فعالیت، ناچار می‌شوند از ارزش‌های خود فاصله بگیرند و به رویکردهای تبلیغاتی شرکت‌ها تن بدهند. این یکی از سخت‌ترین چالش‌های ماست.
کامرانی با تأکید بر لزوم حفظ «اصالت رفتاری» افزود: ما باید مراقب باشیم که در مسیر همکاری با کسب‌وکارها، هدف اصلی که همان خدمت اجتماعی است، زیر سایه دیده شدن یا تبلیغ قرار نگیرد.
او به نقش داوطلبان در ایجاد ارتباط مؤثر اشاره کرد و گفت: بسیاری از همکاری‌های ما از طریق داوطلبانی آغاز شده که در شرکت‌ها فعال بوده‌اند. این شبکه‌های انسانی، بستر اعتماد را می‌سازند و مسیر گفت‌وگو را ساده‌تر می‌کنند.
کامرانی در پایان بر اهمیت خلاقیت و طراحی کمپین‌های اجتماعی هوشمندانه تأکید کرد: اگر همکاری‌ها بر اساس شناخت درست از جامعه و با نگاهی خلاقانه طراحی شوند، هم مردم با آن همراه می‌شوند و هم شرکت‌ها از آن احساس رضایت خواهند داشت.
همکاری چندسطحی؛ از آموزش تا اثر ملموس
ناصر نوربخش، مدیرعامل بنیاد توسعه فرهنگی سپهر با اشاره به تجارب بنیادش گفت: همکاری میان شرکت‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد الزاماً مالی نیست؛ بسیاری از حمایت‌ها می‌تواند دانشی، آموزشی یا زیرساختی باشد.
او نمونه‌هایی از همکاری‌های مؤثر را شرح داد: ما با کمک برخی شرکت‌ها دوره‌های آموزش مدیریتی، استقرار سیستم‌های ارزیابی عملکرد (OKR) و مشاوره سازمانی برگزار کردیم. شرکت‌های دیگری هم در توسعه زیرساخت وب‌سایت و خدمات فناوری به ما یاری رساندند.
نوربخش افزود: در برخی موارد، شرکت‌ها محصولات تولیدشده در پروژه‌های توان‌افزایی ما را خریداری کردند یا با برگزاری بازدیدهای میدانی، کارکنان خود را در تجربه اثر اجتماعی شریک کردند. این اقدامات حس مشارکت واقعی را در هر دو طرف تقویت کرد.
او با تاکید بر اهمیت بازخورد و روایت اثرگذاری گفت: وقتی شرکت‌ها نتیجه واقعی حمایتشان را می‌بینند، پیوندشان با پروژه‌ها عمیق‌تر و پایدارتر می‌شود. این همکاری‌ها نه‌تنها به جامعه، بلکه به روحیه کارکنان شرکت‌ها هم معنا می‌دهد.
زبان مشترک استاندارد؛ راهی برای همکاری ماندگار
در جمع‌بندی نشست، شرکت‌کنندگان بر این نکته تأکید کردند که استانداردسازی می‌تواند زبان مشترک میان کسب‌وکار و نیکوکاری باشد؛ زبانی که شفافیت، اعتماد و تداوم را تضمین می‌کند.
به باور آنان، اگر سمن‌ها «محصول تغییر» خود را روشن و قابل‌سنجش معرفی کنند و شرکت‌ها نیز ظرفیت‌های غیرنقدی خود را در اختیار جامعه بگذارند، می‌توان از همکاری‌های مقطعی عبور کرد و به شراکت‌های راهبردی، خلاق و پایدار رسید.
انتهای پیام
