آمار و اظهارات مسئولان رده‌بالای وزارت بهداشت تاکید دارند که تهران در شرایط فوق بحرانی است و توصیف تهران با رنگ قرمز ساده کردن صورت مساله است.
به گزارش کاماپرس، در چنین شرایطی از مسئولان انتظار می‌رفت تهران را به صورت کامل تعطیل کنند تا این موج کشنده و فراگیر ابتلای به ویروس کرونا، فروکش کند. اما برخلاف توصیه‌ها و انتظارها چنین نشد و تعطیلی‌ها محدود به برخی اصناف و فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی و ورزشی شد. هرچند تصمیم‌هایی مانند اعمال جریمه 50 هزار تومانی برای کسانی که از ماسک استفاده نمی‌کنند شاید بتواند اندکی از خطر ابتلا را پایین بیاورد اما این تصمیم‌ها، همچون آب‌بندهای کوتاه‌قامت و کم‌توان در مقابل موج بلندی است که در مدام در حال رفت و برگشت است.
تصمیم‌گیری با تاخیر در تهران
فرماندهی ستاد مقابله با کرونا در شهر تهران برعهده علیرضا زالی است. او هفته پیش در گفتگو با روزنامه همشهری با لحنی گلایه‌آمیز گفت: یکی از مشکلات اصلی در مدیریت و مهار بحران کرونا در تهران این است که تصمیم‌گیری‌های مربوط به پایتخت با تأخیر انجام می‌شود.
این روزنامه در گزارشی به مرور 5 مانع اصلی تعطیل نکردن تهران پرداخت. این عوامل از منظر همشهری به شرح زیر بودند:
پروتکل‌های غیرشفاف
کادر درمان که این روزها فشار بی‌سابقه‌ای را در نقاط مختلف کشور و نیز تهران تحمل میکنند، معتقدند یکی از موانع اثربخشی تصمیمات محدودکننده در تهران این است که بخشی از ابلاغیه‌ها و پروتکل‌ها به‌شدت تفسیر‌پذیر است و مانع از عملکرد هماهنگ بخشهای مختلف در دورکاری، تعطیلی صنوف و اثربخشی سیاست‌های محدودکننده می‌شود.
عبدالرحمان رستمیان، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی ایران در این‌باره به همشهری میگوید مدیران جرأت لازم برای اعمال طرح‌های دورکاری در ادارات را ندارند: «در دوره گذشته شیوع بیماری کرونا، از سوی ستاد ملی ابلاغیه‌ای به دستگاه‌ها برای دور‌کار‌کردن 50درصد نیروها و سپس یک‌سوم کارکنان ارائه شد و مدیران نیز با استناد به این ابلاغیه، نیروهای خود را دور‌کار کردند. با این حال در دوره کنونی چنین ابلاغیه و شفافیتی برای دور‌کار کردن کارکنان به‌دست مدیران نرسیده است تا مستند به آن اقدامی انجام دهند.»
فرایندهای بروکراتیک کند
تصمیم‌گیری درباره تعطیلی تهران فرایندی به‌مراتب پیچیده‌تر از دیگر شهرها دارد. در واقع در این زمینه استانداری تهران اگرچه متولی اصلی ارائه پیشنهادها و اعلام رسمی اخبار مربوط به دورکاری و تعطیلی است، اما برای این تصمیم‌گیری همه اختیارات را ندارد. بوروکراسی و اعلام‌نظر سازمان‌های مختلف برای تصمیم‌گیری در شرایط بحران عملا واکنش سریع نسبت به پیشروی کرونا را در پایتخت به‌شدت تحت‌تأثیر منفی قرار داده است.
محسن پیرهادی، نماینده تهران و عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی به همشهری میگوید بوروکراسی اداری سنگین است، تصمیمات مهم را یا نمی‌گیرد یا با تأخیر می‌گیرد: در شرایط بحران، انتظار این است که نهادهای متولی ازجمله استانداری تهران، ستاد ملی مقابله با کرونا و دیگر سازمان‌ها موانع تصمیم‌گیری را بردارند و هماهنگ عمل کنند. نتیجه این ناهماهنگی، فشاری است که به کادر درمان وارد می‌شود و در نهایت بی‌اعتمادی جامعه را به‌دنبال دارد.
پیگیری‌های همشهری و همچنین تماس‌های مردمی با روزنامه نشان می‌دهد تعدادی از سازمان‌های دولتی به‌صورت چراغ خاموش و بدون اعلام رسمی همه نیروها را به حضور روزانه و مستمر ملزم کرده‌اند. یکی از دلایل فراخواندن تعداد زیادی از کارکنان دولت برای بازگشت به‌کار (که رسما اعلام نشده) بالا‌گرفتن موارد حقوقی و قانونی استخدامی بوده است. در واقع سازمان‌های بالادستی متولی در این حوزه با تداوم دورکاری موافقت نکرده‌اند.
عدم توافق درباره دورکاری
پیگیری‌ها نشان می‌دهد درباره تداوم دورکاری، تعطیلی گسترده و محدود‌کردن فعالیت واحدهای صنفی در تهران، اختلاف‌نظرهای زیادی در بخشهای مختلف و درواقع در سلسله مراتب مختلف تصمیم‌گیری وجود دارد. دورکاری تجربه جدیدی در ساختار اداری کشور است که اگرچه پیامدهای مثبتی برای مهار و کنترل کرونا دارد، اما در بلندمدت تاثیرات منفی بر گردش کار و پیشبرد امور اجرایی در سازمان‌های مختلف گذاشته است. در چنین شرایطی علی‌القاعده انتظار این بوده که سازوکارهای مدیریت تاثیرات منفی دورکاری فراهم شود و نظام مدیریتی و برنامه و بودجه در واقع موانع دورکاری را بردارد اما در بحبوحه وضعیت فعلی به‌نظر می‌رسد استدلال‌های مخالف دورکاری قوت گرفته و موج گسترده بازگشت به‌کار کارکنان مزید بر علت دیگر مشکلات کنونی شده است. آنطور که رستمیان، معاون فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی‌تهران به همشهری میگوید، وجود ابلاغیه‌های غیرشفاف، دست مدیران برای اعمال دورکاری کارکنان دستگاه‌ها را بسته و در واقع باید بگوییم دست آنها برای اینکه نیروها را حضورا به‌کار بگیرند، باز گذاشته است.
مقاومت صاحبان کسب و کارها
یکی از نخستین گروه‌هایی که در طرح‌های محدودسازی در ایام کرونا همواره صدای انتقاد آنها شنیده شده اصناف هستند. این انتقادات هنوز ادامه دارد. واحدهای صنفی در دوره‌های اول و دوم شیوع بیماری با وعده‌هایی از سوی دولت برای حمایت از کسب و کارشان روبه‌رو شده و به امید استفاده از تسهیلات بانکی ارزان‌قیمت و بلاعوض به شکلی با طرح‌های محدودسازی همراهی کردند اما با گذشت زمان و استمرار وضعیت قرمز در اغلب شهرهای کشور، واحدهای کسبی خود را متضررترین بخش اقتصادی در جریان کرونا دیده و به‌دلیل عملی شدن بخشی از وعده‌های حمایتی از سوی دولت اکنون جزو گروه‌های منتقد جدی در روند محدودسازی فعالیت‌های کسب و کار هستند. پیگیری‌های همشهری نشان می‌دهد نهادهای بالادستی برای اعمال محدودیت‌های گسترده به شکلی که در اسفند و فروردین در کشور انجام شده به‌ویژه در تهران با فشار مستمر اصناف مواجه‌اند و نگرانی‌های زیادی درباره پیامدهای اقتصادی این تعطیلات گسترده وجود دارد.
افزایش احتمال سفر مردم
یکی از چالش‌هایی که در ماه‌های گذشته همزمان با تعطیلات چندروزه در کشور با آن روبه‌رو بودیم، سفر میلیون‌ها شهروند از تهران به مناطق مختلف کشور بود. این سفرها تهران را تبدیل به چهارراه توزیع کرونا در کشور کرد و مسئولان از ثبت رکورد بی‌سابقه تردد خودروها در محورهای ارتباطی کشور خبر دادند. به‌نظر می‌رسد یکی دیگر از دلایل مسئولان برای تردید در تعطیل‌کردن پایتخت همین رفتارها و نبود سازوکارهایی برای جلوگیری از انجام سفرهای بین‌شهری از سوی پایتخت‌نشینان باشد. اقدامی که درنهایت می‌تواند منجر به شیوع دور تازه‌ای از بیماری در مناطقی شود که خود در وضعیت قرمز قرار دارند.
برای دسترسی سریعتر به اخبار مهم روز، عضو کانال تلگرام کاماپرس شوید. برای عضو شدن اینجا را کلیک کنید.
انتهای پیام
کارمند بدبخت و فقیر مجبور هست برای حداقل حقوق می بایست از مترو و اتوبوس استفاده کنیم پولی نیست که اژانس بگیریم دو لت هم ترس از دور کاری دارد پس باید شاهد کشته های بیشتر در اینده باشد چون جون و سلامتی مردم مهم نیست
کشور نباید تعطیل شود خلاصه خیلی افراد در این شرایط نیاز اقتصادی خور را رفع می نمایند. و این داستان کرونا مشخص نیست تاکی ادامه داشته باشد .در ضمن تعطیل هم می شود مردم در خانه نمی مانند پس چه فایده
واقعا غیرمنصفانه هست که مسئولین با عدم تعطبلی تهران و اعمال محدودیت خانواده هایی رو درگیر بیماری کردن،من کارمتد شاغل در یه شرکت خصوصی خودرویی هستم که چون دولت الزامی برای دورکاری و تعطیلی نذاشته از محل کارم مبتلا به کرونا شدم و درحال حاضر درگیرم نگران خانوادم هستم که پدر و مادرم که میانسال هستن خدایی نکرده درگیر نشن،وقتی تعطیلی و قرنطینه شهرها برای مدتی اجرا و تردد به سایر شهرها کنترل بشه بیماری قابل کنترل هست.من با تمام رعایت کردن ها ماسک زدن ضد عفونی مکرر دچار کرونا شدم
اگه مردم پول ندارند بخورند اگه مریض بشن چی؟ پس صد در صد باید بمیرن> به جای حل مسئله صورت مسئله رو پا میکنی؟ اینکه مردمم نمیشن تو خونشون بی کفایت مسئولین هست بردارد من جلوی مردم رو بگیرن مث بقیه جاهای دنیا
صنوفی که تعطیل شدند درحالت عادی هم مراجعه کنندگان زیادی نداشتند.ارایشگری که مغازه اجاره ای دارد درحال حاضر چطور هزینه اجاره مغازه و منزل وهزینه زنذگی رو تامین کند؟درصورتیکه کارمندان دولت درهرصورت حقوق خودرو ذریافت میکنند.خواهشابه عواقب تصمیماتتان هم توجه کنید…..
اگر پاساژها و مکانهایی که محل تردد افراد هستند تعطیل نشن بدون شک همه مبتلا میشن… خلاصه اینطور که پیش میره همه گرفتار میشیم
به خدا این درست نیست که به خاطر منافع برخی این همه انسان جون خودشون رو از دست بدن و این همه خانواده رو عزا دار کنن،اینکه تهران یک هفته تعطیل بشه باعث نمیشه کسی از گرسنگی بمیره،اما همین تعطیلی یک هفته ای میتونه تا حد زیادی به کمتر شدن کرونا منجر بشه وحتی با همت یکدیگر و مدد الهی این افت رو ریشه کن کنیم،لطفا تا دیر نشده تهران را هم تعطیل کنید نذارید این بیماری از کنترل خارج بشه با تشکر
باز هم مثل همیشه دارین هر بلایی سر مردم میخاین بیارین
تهران باس سه هفته کاملا تعطیل بشه و اجازه بدن افراد بومی و اهالی شهرستان که در تهران زندگی میکنن از این شهر خارج بشن و برن زادگاهشون تا هم تهران یکمی جمعیتش کم بشه و نفس بکشه و توزیع جمعیت هم به نسبت بین بقیه استانها انجام بشه که به بقیه استانها هم کمتر فشار بیاد. بعدش شهر رک به حالت نیمه قرنطینه دربیارن . اونوقت قطعا ۵۰درصد از این فشار کم خواهد شد
الهی خیر نبینید که به فکر مردم نیستند و مجبورن برن سرکار تو این شرایط بیماری کرونا . من پدرم فوت کرد خیلی کثیف هستید که با جون مردم دارید بازی می کنید . خدا همتون رو به زمین گرم بزنه