از روزگاران كهن و زمانی كه فرش پازير يك بافته شد، در طي اعصار و قرون متمادی يا زمانی كه ايران در اقتصاد جهانی رگ حيات جاده ابريشم محسوب ميشد، حتی در روزگاری كه نفت و انرژی فسيلی در مركز توجه جهانيان قرار گرفت، همواره فرش ايرانی، در كنار هنرهای ديگر، در زمره نمادی از ايران جای داشته است. اقتصاد كهن ايران زمين بر پايه صادرات برخی كالاهای شاخص بنا نهاده شده بود كه فرش يك ستون محكم آن بوده و هست. در اين ميان نبايد از هنرهای ديگر اين سرزمين مانند صنايع دستی، معماری و شعر يا ادبيات سرزمين مادری خود غافل شويم. اجداد ما بر روی فرش ايرانی چشم به جهان گشودند و هر گاه كه آنان در صلح و آرامش میزيستند، بر روی گلهای قالی، چشم از دنيای فانی فرو بستند و به ديار باقی شتافتند…