اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.
به گزارش کاماپرس، وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
حدود دو درصد از نوزادان متولد سال 2020 با اختلال طیف اُتیسم به دنیا آمدند. تا امروز، هیچ درمان قطعی برای پیش‌بینی یا درمان اُتیسم شناخته نشده است. همین موضوع باعث می‌شود که تشخیص اُتیسم هم دیر اتفاق بیافتد و بهبود آن سخت‌تر شود. نتایج یک پژوهش از کالج کینگ لندن و دانشگاه کمبریج اخیرا نشان داده است که ممکن است اُتیسم به‌خاطر شرایط رشد پیش از تولد به وجود بیاید. حتی اگر این اختلال تا 18 ماهگی نوزاد تشخیص داده نشود، سلول‌های مغزی او اطلاعات این اختلال را در خود دارند. به گفته دانشمندان، رشد معمول در مراحل اولیه ساماندهی ذهن، در سطح سلول‌های مغزی فرد آغاز می‌شود. طبق نتایج این پژوهش، سلول‌های مغزی در افراد با اختلال طیف اُتیسم متفاوت از سلول‌های افراد معمولی رشد می‌کند. محققان این پژوهش تاکید کردند که، جلوگیری از تولد کودکان با این اختلال یا حذف آن‌ها نیست، چنین مطالعاتی به همه ما کمک می‌کند که درک عمیق‌تری از اُتیسم داشته باشیم تا برای درمان و بهبود شرایط قدم‌های موثرتری برداریم. آنچه تا امروز از اُتیسم می‌دانیم به ما کمک کرده تا زودتر آن را تشخیص دهیم و با کاردرمانی و دیگر روش‌ها برای درمان و بهبود آن اقدام کنیم.
تشخیص اختلال طیف اُتیسم
پدران و مادران، مهم‌ترین و بهترین کسانی هستند که می‌توانند دربارۀ رفتارها و حرکات کودکشان قضاوت کنند. والدین زودتر از همه می‌فهمند که کودکشان با بقیه همسالانش متفاوت است. کودک با اختلال طیف اُتیسم کمتر ارتباط چشمی برقرار می‌کند و نسبت به صدا زدن نامش واکنشی نشان نمی‌دهد. در سنین بالاتر، و هنگام بازی کردن، کودک به بازی‌های تکراری علاقه بیشتری نشان می‌دهد و ترجیحش این است که تنها بازی کند. او با دیگران به سختی ارتباط برقرار می‌کند و ممکن است واکنش‌های شدید به حضور غریبه‌ها نشان دهد. حرف نزدن، درک نکردن مفهوم کلمات و زبان بدن، از مهم‌ترین مسائلی است که کودک با اختلال طیف اُتیسم با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. سیستم مبادله تصاویر یا همان پکس، راه حلی است که با سال‌ها پژوهش و تجربه به والدین و مربیان کاردرمانی کمک می‌کند با کودک رابطه برقرار کنند.
چرا پکس موثر است؟
کودکان با اختلال طیف اُتیسم، رابطه خوبی با کلمات ندارند در عوض تصاویر را به خوبی درک می‌کنند. پکس از همین ویژگی استفاده می‌کند تا با کودک ارتباط برقرار کند. سیستم مبادله تصاویر پکس شش مرحله دارد که طی آن کودک یاد می‌گیرد آغازگر یک ارتباط اجتماعی باشد، درخواست کند و به رفتارها و درخواست‌های دیگران پاسخ دهد. شش مرحله پکس به این ترتیب هستند: آغازگری در درخواست، اصرار و پافشاری در درخواست، تمیز تصاویر، جمله سازی، افزایش پیچیدگی جمله ها و پاسخ به سوالات.
ایسنا در گزارشی نوشت: پکس به همه افراد، کودکان و بزرگسالان، که هنوز نمی‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند کمک می‌کند که کم‌کم بتوانند این کار را انجام دهند. پکس در اولین مرحله تنها اعلام درخواست را به فرد یاد می‌دهد و در مراحل بعدی ساختن جمله‌های صحیح را هم به او یاد می‌دهد. طی کردن همه مراحل پکس ممکن است زمان‌بر به نظر برسد، اما اثربخشی آن زیاد است و در طی این مدت استفاده صحیح از کلمات را هم یاد می‌دهد. با این که استفاده از کارت‌های پکس ساده است و بدون آموزش هم می‌توان کار با آن را شروع کرد، بهتر است تمام مراحل یک متخصص کاردرمانی آشنا با اُتیسم، حضور داشته باشد.
کِدی ، تولید کننده کارت‌های دیداری پکس
مجموعه کِدی، در گروه ایده‌های کوچک شکل گرفت تا دسته‌بندی متفاوتی از محصولات توانبخشی و کاردرمانی ارائه کند. کِدی 16 دسته کارت مختلف پکس تولید کرده است که با کمک آن‌ها می‌توانید به فرزندتان موضوعات مختلفی را یاد بدهید. از نام غذاها و تنقلات گرفته تا حالات روحی مختلف. کارت‌های دیداری کِدی به افراد با اختلال طیف اُتیسم کمک می‌کند که بتوانند نیازهای خود را به اطرافیانشان نشان و به درخواست آن‌ها نیز پاسخ مناسب بدهند.
برای دسترسی سریعتر به اخبار مهم روز، عضو کانال تلگرام کاماپرس شوید. برای عضو شدن اینجا را کلیک کنید.
انتهای پیام
مرتبط با :
کدی لند
