معلمان بازنشسته با نگارش یک نامه به رئیس جمهور از ناچیز بودن حقوق خود به وی شکایت کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع شده اند.
به گزارش کاماپرس، اقشار بازنشسته و مستمری بگیر به دلیل تورم با مشکلات معیشتی فراوانی دست و پنجه نرم می کنند و در آخرین تحول معلمان بازنشسته با نگارش نامه ای به رئیس جمهور خواستار رسیدگی به وضعیت حقوق خود شده اند. روزنامه جام جام در گزارش امروز خود به این موضوع پرداخته و نوشته است:به تعداد فرهنگیان بازنشسته، به اندازه فرد‌فردشان مطالبه وجود دارد که البته شاه‌بیت همه آنها مسائل مالی است. به‌جز مسائل مالی اما فرهنگیان بازنشسته درد تبعیض هم دارند. این تبعیض، درد فرهنگیان شاغل هم هست که مدام بار کاری‌شان را مقایسه می‌کنند با بقیه کارکنان دولت و نتیجه می‌گیرند نه حقوقشان با آنها تناسب دارد و نه مزایایی که می‌گیرند.درد قول شنیدن، درد تصویب قانون دیدن، ولی بدقولی دیدن و اجرا نشدن قانون را تماشا کردن هم درد فرهنگیان شاغل و بازنشسته است که آنهایی که پای نامه اخیر را امضا کرده‌اند به آن اشاره تام دارند.
نه از افزایش حقوق معلمان بازنشسته خبری هست و نه از پاداش پایان خدمت آنها
اینها در نامه‌شان خطاب به رئیس‌جمهور نوشته‌اند پاداش پایان خدمت‌شان را هنوز نگرفته‌اند، نوشته‌اند طبق ابلاغیه 30 بهمن 98 باید افزایش50 درصدی فصل دهم شاغلان برای بازنشسته‌ها هم لحاظ می‌شد که نشده است، همچنین نوشته‌اند ماده ۶۴ نظام پرداخت کارمندان دستگاه‌های اجرایی درباره‌شان اعمال نشده و اضافه کرده‌اند تبصره ذیل ماده 64 بر زمین مانده و در ضمن به ماده 9 اصل سوم قانون اساسی هم بی‌توجهی شده که اگر نمی‌شد تبعیض‌ها میان بازنشسته‌های فرهنگی و سایر بازنشسته‌ها رفع می‌شد.
بازنشسته‌ها در نامه‌شان همچنین نوشته‌اند افزایش حقوق سالانه‌شان با تورم سالانه تطابق ندارد و این زاییده اجرا نشدن قانون مدیریت خدمات کشوری است که از سال 88 تا امروز بر زمین مانده است. همه اینها شده است شش گلایه و گلایه هفتم شده است اجرا نشدن طرح رتبه‌بندی که برای بازنشسته‌های سال 98 اتفاقا (به گفته امضاکنندگان نامه) بودجه داشته ولی هیچ پولی به‌دست بازنشسته‌های این سال نرسیده است. فرهنگیان بازنشسته سال 98 این حرف‌ها را زده‌اند، در واقع به نفع خودشان شکایت پیش رئیس‌جمهور برده‌اند ولی در واقع حرف دل جماعت بازنشسته فرهنگی را زده‌اند که سال‌ها گفته‌اند و اعتراض کرده‌اند ولی شنیده نشده‌اند و اگرهم شده‌اند موقتی بوده است. هنوز یک سال نشده، مرداد سال 98 بود که پیگیری مطالبات معوق فرهنگیان به دیوان عدالت اداری کشید و دیوان که بی‌شمار شکایت از این جنس دیده است، حکم داد که از این به بعد با هدف پیشگیری از طرح دادخواست‌های جدید، سازمان‌های تابعه و ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها موظفند خودشان موضوعاتی مثل پرداخت کمک‌هزینه مهد‌کودک، پرداخت فوق‌العاده جذب مناطق محروم، دور‌افتاده جنگی، پرداخت پاداش و مرخصی موضوع قانون مناطق محروم، اعطای مرخصی 9 ماهه زایمان و مطالبات کارکنان آموزش و پرورش استثنایی را سر و سامان دهند.
بعد از این حکم البته پرداخت مطالبات فرهنگیان و بازنشسته‌ها تکانی خورد ولی دوباره در بر پاشنه همیشگی گشت و پرونده این پرداخت‌ها بر زمین ماند. مطالبات فرهنگیان شاغل و بازنشسته در آموزش و پرورش را عده‌ای ربط داده‌اند به سر و سامان نداشتن دارایی‌های وزارتخانه و عده‌ای سنجاقش کرده‌اند به یک کوه مطالبه قدیمی به ارزش حداقل 10 هزار میلیارد تومان که هیچ بودجه سالانه‌ای جوابگویش نیست و از قضا توضیح هم داده‌اند که تا این گره کهنه با درایت باز نشود، آنچه بازهم دیده می‌شود بلند شدن صدای اعتراض‌ها و تلنبار شدن معوقات است.
چند روز دیگر قرار است معلمان بازنشسته با محمدباقر نوبخت، معاون رئیس‌جمهور دیدار کنند؛ دیداری که امیدها برای رسیدن به خواستههای این قشر را تقویت کرده‌است. ماجرای این دیدار از یک لایو اینستاگرامی شروع شد که درآن معلمان شاغل، افزایش حقوق و اعمال رتبه‌بندی را مطالبه کردند؛ لایوی که در آن حرف معلمان شنیده شد و نوبخت بری افزایش حقوق‌ها قول مساعد داد، قولی که اثرش در حقوق فروردین معلمان شاغل دیده شد. بعد ازاین افزایش حقوق، امیدها برای افزایش حقوق بازنشسته‌ها نیز جان گرفت؛ چون این موضوع به گوش رئیس سازمان برنامه و بودجه رسید و برگزاری جلسه‌ای مقرر شد.
جمعیت بازنشسته‌های فرهنگی از تعداد معلمان شاغل کمتر است ولی نیازهای آنها از شاغلان بیشتر. معلمان شاغل جوانند و میتوانند در ساعات مختلف کار کنند؛ اما معلمان بازنشسته چنین فرصتی ندارند در حالی که مضیقه‌های مالی شان نیز زیاد است، پس توجه به آنها مهم است.
انتهای پیام
